Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 37

[p. 48]

Poëtisch Bericht

Samenstelling: Karel van Deuren

Zowel C.V.K.V.-leden als abonnees kunnen gedichten ter selectie sturen aan Tijdschrift ‘Vlaanderen’, Redactiesecretariaat, ‘Ter Hoogserleie’, Hondstraat 6 - 8880 Tielt.

Per selectie worden slechts twee gedichten van dezelfde dichter(es) ter beoordeling aanvaard. Ingestuurde gedichten worden niet teruggezonden en over ingezonden werk wordt niet gecorrespondeerd, noch getelefoneerd. Aan de auteurs van de gepubliceerde gedichten wordt achteraf een bewijsexemplaar gestuurd.

beschrijving van mijn landschap

werd mij gevraagd dit landschap
te beschrijven zo doende
stel ik vast

er is wat blauw in mijn landschap
als het niet regent
en verder niets

bij nader toezien is er ook nog
de opvallende afwezigheid
van de bomen

geluid is maar zelden vastgesteld
als dit een antwoord is
kan dit voldoende zijn

Hervé J. Casier

wandeling

Bij de wandeling in het park,
zie ik een oude, tandeloze vrouw
de bril, scheef op de neus
moeizaam een versleten zomerstoel slepen
over een gazon vol goudgeel blad.
In de verte wuiven zachtjes iepen
en de wandelaars vallen in brokjes uiteen.

Renée Van Hekken

avonduur

nu zou hij binnen
kunnen komen
zijn stoel stond gereed

in het tafellinnen ruist
mijn verlangen
kom zet je en eet

nu zou hij kunnen
dralen wachten tot
hij kon overzien

met zijn glimlach
omzichtig verhalen
ik ben weer hier nu
maar ook reeds lang voordien

Lia Barbiers

Henri Lannoye, Humanitasbeeld
(Fotodienst Prov. Musea Antwerpen)

de oude muur

De laatste hand werd lang gelegd,
allengs kreeg hij die schijn
van grijs en wit,
verkruimeld oppervlak en schilfers -
hij weert zich niet meer in de wind
en laat het okergele mos gedijen.

En soms, zo lijkt het mij,
ademt hij mee met de oude bomen,
deelt hij in de vrede van de tuin.

Vera Lesandré

de inhoud van de herinnering

er zijn meeuwen in mijn landschap
gekomen en zij vertalen het
zonder woorden

de slag van vleugels onfeilbaar
is veel meer dan het ruisen
van veren in de wind

in een poging de afstand te meten
is vastgesteld de omvang
van ons heimwee

nu weet ik met stellige zekerheid
dat zij herinnering zijn
aan wat zal komen

Hervé J. Casier

sint-amands in wintertijd

Oeverloos schijnbaar voortschrijdend
als een langgerekt grijs lint aan de zee
ligt het dorp achter me.
Als in een waas, diffuus licht
met tussen twee waterzijden geprangd,
Emile Verhaeren's graftombe,
is de Schelde immer aanwezig,
een lint met schaatsers, Hollands rijdend
aan de oever van deze vliet.
Verkleumd kijk ik op naar de overkant
en drink bij de veerman een oude port,
het licht weerspiegelend in mijn glas.

Renée Van Hekken

verborgen

Verborgen achter de zonnebaders,
achter het roepen van de ijscoman,
lag maandenlang de zee,
terzij geschoven en door niets benomen,
uiterst in zichzelf gekeerd.

Maar nu het herfst en winter wordt,
in oktober,
is ze thuisgekomen,
rolt ze breeduit op het strand,
waar sporadisch een wandelaar
deelgenoot in het algehele bruisen.

Vera Lesandré