Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 44

[p. 54]

Poëtisch Bericht

Samenstelling: Fernand Florizoone en Chris Torfs

Iedereen mag gedichten ter selectie sturen aan: Tijdschrift ‘Vlaanderen’, Redactiesecretariaat, ‘Ter Hoogserleie’, Hondstraat 6, 8700 Tielt.

Behalve naar de gevestigde namen gaat de aandacht in het bijzonder naar nieuw en creatief talent. Alle ingezonden gedichten moeten in machineschrift (tikmachine of printer) en in tweevoud afgeleverd worden.

Neem voor ieder gedicht een ander blad en schrijf op ieder blad uw naam en volledig adres. Ingestuurde gedichten worden niet teruggezonden en over ingezonden werk wordt niet gecorrespondeerd, noch getelefoneerd. Aan de auteurs van gepubliceerde gedichten wordt achteraf een honorarium uitbetaald: vermeld daartoe bij iedere inzending tevens uw bank- of postrekening.

Walcheren

1
de plattegrond maalt niet om de mens die in het niets
zelfs niet verdwijnt, afwezig blijft in zijn evenbeeld.
tot de aarde in de einder oplost, luchtledig wegspoelt
in wat men gemakshalve water noemt, uit bescheidenheid.
2.
ijl, zonder evenwicht tussen zwijgen en zuchten, moedeloos
als de halsbrekende vlakte zich steeds moeiteloos herhaalt -
hij kan over het water wandelen, maar zinkt diep in de aarde,
tot de dijken breken, hij eindelijk vlucht voor rampspoed.
3.
de huisjes, tegen de straatjes gehurkt, lurken aan schoorstenen:
de regen is in stenen gebakken, onderhuids stuwt
de zee tegen de tegels. lekken stulpend tegen schimmel.
het leven is ongewild afwezig, aftands, mediterend met de ogen dicht.
4.
platgewalst de emoties - egaal scandeert het schaap geblêr tegen
de dijken aan; wollen prikkeldraad scheidt de vlakke wereld niet.
geen eigendomsrecht: drinkbakken waarin eens anoniem gebaden werd:
het ultieme voetbad voor de wandelaar in dit onbewoonbare niemandsland.
5.
niemand zal ooit weten dat ik ademde in dit bedrukte zuchten van de wind;
dat ik tijdelijk de eeuwigheid beroerde, in velerlei gedaanten -
sprekend, luisterend, bewegend in het luchtledige belandde
tot het landschap mij beheerste, als in een schilderij van Turner.

Dirk Rommens

Hongerwinter

hoor, het zingen van mijn moeder
in de keuken in oorlogstijd.

drie aardappels gevonden in
de strijd om het bestaan.

vier handen uitgestrekt
boven het brandend hout, waarop
zij zal gaan koken.

twee handen, bevend, gerimpeld, oud!

Lia Barbiers

Het licht van februari

Het licht van februari is het mooiste,
het verft de korstmossen geel en blauw
en verblindt de bomen.

Het licht van februari is leeg en zingt
sopraansolo's in de schrikdraden
en de lisdodden van de winter.

Het licht van februari springt soms kapot
in hagel, kristallizeert soms tot kant.
Het licht van februari is geen licht;

het is de weerkaatsing van iets,
een geheim dat myriaden jaren geleden
misschien God was.

Robin Hannelore

Wonen in Brugge

Kerken en kantelen
en o de vale vlucht van meeuwen
het prinsdom van zwanen
de praal van graven

geen muziek verraadt de stilte

alleen het klotsen hoorbaar
het seinen onder water
de teleurgang van de taal
soms benauwt de nacht mijn oog

slapeloze
hoe leeft de dag in u
hoe verloren beeft uw hand?

Roger Devriendt

[p. 55]

Vaderhuis

Ik stap onwennig door mijn vaderhuis,
verbrijzel glazen dromen in mijn hoofd,
en wacht tot 't vuur der zwarte jaren dooft.
De laatste vogels brengen mij weer thuis.

Ik smeed de herfst tot een verstard symbool,
de woorden die ik door mijn wonden fluister
zijn mijn symbool door regen en door duister.
De avond wordt weer bloed waardoor ik dool.

Dan onbekend loop ik in valse kleren,
vereeuwig in een krijger mijn blazoen;
van schelp en schubben moet ik afscheid doen
van deze kamers. Kan ik het tij niet keren?

Roger Reberez

Psalm 2

Omdat ik hun taal niet versta
loop ik jarenlang te luisteren
naar uil en nachtegaal.
Ook dit is leven: ik ga
over een pad van krekels,
zoek adem andermaal
in het blaten van kleinvee,
geef roerloos de hommel het oor.

Als kind telde ik op
wat eekhoorn of gaai vergaarde.

Hierin zijn de dieren u vóór:
de eenklank met wording en aarde
de trouw aan bodem en licht.

Deels jager deels hoeder
hoe vind ik in veelheid van dieren
een aanloop tot gedicht
letters voor lofzang.

Hoe leer ik de dagtaal vieren.

Jan Veulemans

Psalm 3

Altijd gewapend
met mes of woord
met schenking of listig zwijgen,
zie de mens de geslaagde trawant
een veelvoud van zalven en dreigen.

Verkleed als koning of krijger
als prediker wijsgeer of klerk,
geschiedenis weegt hem bedachtzaam,
de woorden, het werk
en wat het daglicht schuwde.

Neen
zeg ik tot kind en aarde.
Om de man die jaren nadien
nog koestert wie hij huwde,
om de moeder de moederlijke
die niet vermoordde maar baarde,
om de monnik in heimelijk licht,
een tederheid indachtig
een hand een naam een gezicht,
zing ik na vuist en beklag
de dag als een lofboek dicht.

Jan Veulemans

Na al die jaren

I

Ik kijk uit naar varkensfokkerijen en weggeworpen
auto's. De aarde trilt van zachte hitte die opstijgt
uit de vochtige grond. De reizigers praten, praten nog
na al die jaren. Aarzelend gaat de wind door hoge
gewassen en een eenzame boom dwaalt van de wereld af.

Ik tel op: de rechtvaardigen, de gewillige dienaars
en dienaressen, de schoolvossen en de goede klerken.
In mijn wereldatlas zoek ik namen: Hölderlin,
Kafka, Maiakovski, de Haes, Lodeizen.

En de reis vordert: meer bomen, meer varens, meer
tunnels, meer rivieren waar water op water
valt. En een roofvogel hangt boven het dal.
En een plotse windstoot slaat mijn ogen dicht.

Gust. Vermeille