Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 44

[p. 385]

Poëtisch Bericht

Samenstelling: Fernand Florizoone en Chris Torfs

Iedereen mag gedichten ter selectie sturen aan: Tijdschrift ‘Vlaanderen’, Redactiesecretariaat, ‘Ter Hoogserleie’, Hondstraat 6, 8700 Tielt.

Behalve naar de gevestigde namen gaat de aandacht in het bijzonder naar nieuw en creatief talent. Alle ingezonden gedichten moeten in machineschrift (tikmachine of printer) en in tweevoud afgeleverd worden.

Neem voor ieder gedicht een ander blad en schrijf op ieder blad uw naam en volledig adres. Ingestuurde gedichten worden niet teruggezonden en over ingezonden werk wordt niet gecorrespondeerd, noch getelefoneerd. Aan de auteurs van gepubliceerde gedichten wordt achteraf een honorarium uitbetaald: vermeld daartoe bij iedere inzending tevens uw bank- of postrekening.

Din shamayim de hemelse wet

Raap van mijn tafel
veel meer dan de kruimel.
Neem uit mijn kleerkast
veel meer dan mijn jas,
laat op de bodem van de geldla
de laatste munt toch niet liggen,
eis ook mijn glimlach
als ik vermoeid ben,
vraag ook mijn aandacht
als ik ziek ben en rust op mijn bed,
alleen dan kan ik onthouden
hoe God alles gaf.

Tijdsval

O goudste horloge,
dat nu viel stil
Hans Faverey.

Hoe de tijd nu stilvalt
in de afgrond
van het niets

het moede lichaam
de zeilen strijkt
de kringloop onderbreekt

en als het oog verdwaalt
zijn blik gericht
naar nergens
verstijft de vinger en de duim
valt de pen uit de hand
zoals de tijd valt
uit het leven.

Germain Droogenbroodt

Uit: ‘Gesprek met de overkant’ meditaties op gedichten van Hans Faverey. Bekroond met de P.G. Buckinxprijs

Eleazar ben Jehuda

Joodse monnik uit de tijd
van Franciscus
zijn vreugde was
niet jagen op geld
een steen in stil water gooien
zich God al verbeelden,
een bloem en een dier zien
die in de gloed van de zomer
zaden verspreiden
geur ronddragen
als een kind zitten
te bidden aan het hek
van Gods tuin.

José De Poortere

het babyhoofdje

het babyhoofdje viel tussen zand en zee,
maakte geluidjes die het strand verblijdden,
herkende de bewoners van het wonderland

het wist niet naar welke kant zich keren,
gaf zich over aan handen en voeten,
aan bloed en sappen, aan woorden en bedrijven

het sloot zijn dagen in huizen en papieren,
haperde aan Mozart, aan kleuren en likeuren
en zakte weg in stilten en in oude geuren

Marc Van Halsendaele

[p. 386]

 

herinnering heeft het glas

 

van je foto schoon gewreven

 

en in een stil verhaal komt

 

je glimlach weer tot leven

 

 

 

ik hoor je woorden weer

 

en weeg in mijn handen

 

van jouw vaderliefde

 

het ongeschonden goud

 

 

 

Paul Possemiers

In spin uit spin

Zoals de angst soms
iemand in zijn vanggreep houdt
als spinrag dikker in de dauw
als elastiek -
in spin uit spin -
nauwelijks de enkels raakt
sporen in de witte morgen.

Zoals de angst van de meid
op de kermis -
in spin uit spin -
op het hoge rad
op de schommel, suikerspin
springt het elastiek?
hoelang blijft ze maagd?
verhoort er een god haar gebeden?

Zoals de dood soms iemand
in zijn vanggreep houdt
als de vangrails het begeven
als spinrag als gescheurde kant -
in spin uit spin -
zwaaien doen de rokken
de voeten licht
de enkels nauwelijks beroerd
springt het elastiek.

Patricia Lasoen

De binnendijk

Begroeid met gras
En rij aan rij met populieren
Rijst uit het polderland
Een warme wal
Van horizon tot einder
De dijk

De kudde schapen op de flank
Vreet zeer gestaag
De stilte aan

Marc van Caelenberg

Het haventje

In het kantoor van Cyriel Peerts te Kalken
Hangt in een bruine lijst
Een foto van het haventje
Zoals het anno 1880 was

Een schuit die komt
Een schuit die gaat
En op de kleine kade
Twee mannen bij een paard

Ja, zegt mij Cyriel Peerts
Zo was het ongeveer

Marc van Caelenberg

[p. 387]

Lento

een hand
op de hare
en over de wand
glijdt één klare
schaduw

schuw
schuift haar hand
geur en wang
omwindt één plant
je wordt één zang

luw
verguldt één schaduw

één

Herman Vanderplaetse

Ziekbed

Hij spreekt het woord niet uit -
Het verzwijgt zichzelf onder gladgestreken lakens,
ademt moeizaam door een netwerk van slangen,
of praat in zichzelf als een opwarmende fluitketel.
Het is ijs dat smelt en bijt in zijn koortsige handen.

Ook zij spreekt het woord niet uit -
Zij plet de klinkers tot medicijn voor zijn angst
of liever nog legt zij compressen van leugens
op al zijn lastige vragen. Zij stopt het onder in
zachtere kussens van betekenis. Het woord.

Het ontbindt zichzelf in twee sprakeloze echo's
zo godverlaten leeg teruggeworpen op zichzelf.

Mark Naessens

Stoel

Dit is de stoel waarop
hij zit en praat
en met handgebaren
zijn taal toelicht in beelden.

Dit is de stoel waarmee
hij mijmerend vergroeide
tot in zijn laatste woorden,
tot in zijn laatste uur

en wie hem in ongeloof aanstaart
zal niets te weten komen.

Het zijn niet de boeken op tafel
of het bureau bezaaid met brieven,
niet de schilderijen aan de muur
of het vergezicht omarmd in ramen

die mij zeggen dat alles
eens een antwoord krijgt.

Hannie Rouweler

Augustus

Nu wij vrij zijn
van plicht en plechtigheden
zullen wij ontwaken
in het langzame landschap;
gaan langs volle akkers
en gulle koeien. En als
daverende wolken zich
uitdrukken schuilen wij
onder schedels van eiken.

(Voor Rien van den Heuvel)

Aad Eerland