Als Helena verstaen hadde den goeden raet van haerder Kameniere Klarisse, soo en wilde sy niet langer beyden, ende heeft eenen gulden mantel om genomen, ende gaf Klarisse een koffer met goudt, ende zijn soo onder hen beyden ghegaen naer der haven, de wijle dattet Hof sliep ende ontwaeckte daer eenen Schipper, tot wien Helena seyde, staet op haestelijck, ende voerdt my met u schip in een ander landt daer ghy wilt. Die Schipper seyde: Vrouwe dat en derre ick niet doen, wandt u vader meyndt u te trouwen: ende dat hyt vername, als ick weder hier quame, hy soude my doen dooden. Doen seyde Helena: Vriendt, ick sal u soo veel goedts gheven, dattet u niet van noode zijn en sal weder om te keeren. Vrouwe, soo sal ick u voeren (seyde de Schipper) daer't u belieft. Ende dus is Helena wech ghereyst, ende scheyde van Klarisse met weenenden ooghen. Ende Klarisse is weder in't Hof ghegaen daer zy op haer bedde ghinck ligghen slapen. Ende smorghens vroech sondt Koninck Anthonis sijnen Kamerlinck tot Helena om te sien oft zy ghereedt ware, want hy haer verbeyden om te trouwen. Den Kamerlinck quam kloppen voor haer kamer, daer niemandt en sprac, waerom hy gram wert, en heeft soo stoutelijck op de deuren ghestooten, dat Klarisse daer af ontwaeckte, ende vraeghde wie daer klopte. De Kamerlinck seyde: Ick bent. Den Koninck doet vraghen: Mijnder Vrouwe Helena oftse ghereedt is dat-se haestelijck totten Koninc come, dat hy haer verbeyt. Doen heeft Klarisse den Kamerlinck in ghelaten, ende is met hem aen Helenaes bedde gegaen, ende heeft de gordijnen open ghedaen, recht oft sy anders niet geweten en hadde dan datse daer hadde ligghen slapen, ende werdt zeer weenende, ende seyde: Eylacen waer mach mijn vrouwe zijn dat ickse niet en vinde? ende als den Kamerlinck dit sach, is hy terstont totten Koninc ghegaen, ende heeft hem dit gheseydt.
Als hem den Kamerlinck dit gheseyt hadde, soo werdt Koninck Anthonis heel verstoort, ende liep terstont tot haer kamer, daer hy Klarisse vant, welcke hy vraeghde waer zijn Dochter was, Klarisse seyde dat zijt niet en wiste, waerom den Koninck haer dede vanghen, ende seyde: Ten zy dat ghy mijn Dochter wijst, ick sal u doen steruen. Doen werdt Klarisse vervaert, ende viel op haer knien, ende badt haers lijfs ghenade, ende seyde heer Koninck ick sal u de waerheydt segghen van u Dochter. Ghister avondt als wy slapen gaen souden, wilden zy haer selven dooden, dat ick nauwelijckx keeren en konde, ende ick seyde haer dattet beter waer datse wegh ghinghe, ende datse een schip huerde, ende voere daert Godt beliefde, ende als zy dit hoorde, is zy te schepe ghegaen. Doen werdt den Koninck gram, ende dede Klarisse verbernen, ende hy swoer by zijn-
Auteursrechtvrij