|
| |
| |
| |
Studenten praatje tusschen Likkebroer en Slempuis.
Kees Neef! zou 'er in gantsch Leyen
Nog wel zulk een koppel zyn,
Als wy snaken met ons beyen?
Jy by 't Pypje, ik by den wyn?
Vriend! je bent een noble smooker.
En je houdt ook wel van 't vat.
Trouwens Keesje! zulk een rooker
Vindt verkwikking in het nat.
Broertjelief! aan al de linden
Die we op 't Rapenburg zien staan,
Kan ik zoo veel geurs niet vinden,
Als aan deze dorre blaên.
En de tuin met al zyn kruien,
Waar men rare dingen ziet,
Mag voor my zyn moêr wel bruien.
Als ik maar myn' wensch geniet.
Zou ik vlytig gaan studeren
| |
| |
Zou ik van die snaken leeren,
Wat den zieken schaadt of baat?
Neen: 'k ben liever by de Bazen,
Daar men rooktuig, fles en glazen
'k Wil liefst daar de Scheikunst leeren,
'k Heb de Lessen lang gemyd;
'k Agt ook 't anatomiseren
Slegts verkwisten van den tyd.
Schoon men al de kragt der kruien,
En den aart der ziekten kent,
't Zal voor niemand iets beduien,
Die zich aan geen snoeven went.
Als men slegts met grootsch te spreken,
En een glad gestreken bek,
Wat Latyn den hals kan breken,
Heeft men 't allerbeste spek
Om de Rotten vast te krygen.
't Is: de sappen zyn gestremd,
En de kwaê vapeuren stygen,
Vat je 't? (dan een wyl gehemd)
Steeds in cerebro, en stoppen
Hem!.. Hem!.. voel de pols eens kloppen.
Dit komt dat het Acidum...
Hem!... het Alcali wil binden:
En dit corrodeert het bloed.
'k Zal terstond iets zien te vinden,
| |
| |
Praat dan voorts wat van Mixturen,
Van Klisteer, Enema, zagt,
Want de beste van de curen
Wordt door woorden voortgebragt.
Praat van Poeyers en van Pillen,
Die de Lyder slikken moet:
Broertje, dergelyke grillen
Doen den Doctor meestal goed.
Komt 'er een den moord te steken,
't Is geen nood! Hippokrates
Hoort men voor onze onschuld spreken,
In 't begin van zyne Les.
Ja: hoe boos, hoe onverduldig
Ook de menschen zyn, men maakt
Nimmer eenen Doctor schuldig,
Maar den kranken, of die waakt.
Leert men zonder moeite, Vrind,
By die brave Jongelingen,
Wier gemoed de vreugd bemint.
't Laat zich aan die taal wel hooren
Dat wy 't eens zyn, mon Cousyn.
Ik zoek meê myn Professoren
By de vrienden van den wyn.
'k Moet myn hart eens open leggen.
Ex re qualibet: dat zeggen
| |
| |
Smaakt my steeds het allerbest.
't Is een seldrementsche Jorden,
Die, zoo hy de spreuk verstaat,
Om een Advokaat te worden
Vlytig aan 't studeren gaat.
't Snoeven, zegt ge, voegt Doctoren:
Maar het voegt hen niet alleen,
Advokaten moet men hooren:
't Snoeven is by hen gemeen.
't Snoeven moet hun nering geven.
Zoo de pleiter dat verstaat,
Lekker eten, vrolyk leven,
Is dan 't lot van d' Advokaat.
Wil hy onbekrompen teeren,
Hiertoe staat de kans hem schoon.
Zoo hy slegts kan harangueeren,
Kiest hem elk voor zyn Patroon.
Duizend kunstjes kan hy vinden
Veel mag hy zich onderwinden;
Zonder krenking van fatzoen.
'k Moet, ô Neef, u eens vertellen
Hoe een man, die wyn verkogt,
Voor zyn waar zich zag bestellen,
Toen een Pleiter hem bezogt.
Dezen werd een glas geschonken:
't Was: dat 's lekker: dat is fris.
Kom, myn vriend, nog eens gedronken,
Wyl de drank zo lekker is!
Wel gy moet me een' anker zenden,
| |
| |
't Is een wyn die kragten schept....
Maar hoe zal de quaestie enden,
Die gy met uw' buurman hebt:
Kunt gy hem geen mores leeren?
Aanstonds ging de onnoosle bloed
Met den Heer aan 't discoureren:
Die gaf raad: de zaak was goed.
D' Advokaat gaf zyn advyzen
Kort daarna, in schrift gesteld:
Hy kreeg wyn: hy bleef dien pryzen:
Doch betaalde niet met geld.
Hy had voor het besoigneren,
Voor het schryven, iets verdiend,
En was voor het liquideren:
Want de Koopman was zyn vriend.
Al die dingen leert men weten,
Zonder dat men denkt of leest.
Vrugtloos wordt de tyd gesleten,
Met vermoeying van den geest.
Vrienden, die gezellig leven,
Kunnen ons de lessen geven,
Die voor Pleiters nuttig zyn.
Alles wat men heeft te leeren,
(Dit gaat naar myn oordeel wis)
Is dat we altyd adviseren,
Dat de zaak wel rigtig is.
Wie ook om myn raad komt vragen,
Vindt in 't antwoord vast vermaak.
| |
| |
'k Zal hem raden 't pleit te wagen,
Al waar' de eisch niet in den haak.
En verlies ik 't: niets bedreven:
'k Zeg slegts: alles was zoo klaar,
Dat het niemand op kon geven.
'k Moest het winnen, dagt my.. maar
Eene wet heeft my bedrogen,
Die heeft al ons werk verbruid:
'k Draai dus elk een rad voor de oogen,
En bewaar myn' eigen huid.
Dit zyn de aangename vrugten,
Die men van 't gezelschap trekt;
't Leert ons dergelyke klugten,
Daar men eens de beurs meê spekt.
|
|
Auteursrechtvrij