De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 143]

263. De pogchende bedreiging.

Twee Kastiljaansche Dons verschilden byster veel,
En grabbelden bykans elkandren naar de keel.
Zwyg, zei de felste, zwyg: gy zoudt het gantsch verkerven.

'k Vat u haast by den kop, en slinger u zoo hoog

Aan geen zy' van de Zon, uit aller menschen oog,

Dat gy van honger eer dan van den val zult sterven.