De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 259]

Woordspeeling.

Een Knaap, gewoon ter kroeg te loopen,

Daar hy gemeenlyk meer dan andre luiden dronk,
Moest, wyl de Waard hem perste om geld voor 't geen hy schonk,
Het een en ander van zyn eigendom verkoopen.

Lang had hy nog zyn Bed verschoond:

Doch eindlyk moest het ook in vreemde handen vallen,
En schoon hem vriend en buur zyn dwaas gedrag vertoont,
Hy blyft by zyn besluit, en lacht wat met hun allen.
Hem dunkt dat hy zyn zaak, die elk uitsporig vond,
Met groote kragt bepleit, schoon velen 't anders schouwden.
Al wat hy voortbragt was: ô Vrienden! 'k ben gezond;
't Zou enkle luiheid zyn, wanneer ik 't bed ging houden.