De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 95]

Vriendelyk verwyt.

De groote Henrik, Vrankryks Koning,

Het waardig voorwerp van der braven eerbetooning,

Zag, wyl hy, op een' zekren stond,

Met spelen bezig was, en daar vermaak in vond,

Een' Heer, met groote plegtigheden,

En ongemeen beleefd, in zyne kamer treden.
De man, die nu den Vorst eerbiedig nadren kwam,
Had in den burgerkryg geen blyk altoos gegeven,

Wiens zaak hy meest ter harte nam,

Maar was geheel bedekt gebleven;

Verzekerd dat hy zich met voordeel voegen kon
By hem, die door 't geluk bekroond werd, en verwon.
De Koning sprak: myn Heer, blyf nog een weinig wagten:
Het spel loopt sterk naar 't eind: ik win 't, naar myn gedagten.
'k Verlaat me op uwe trouw, wyl ik uw' inborst ken,

Wanneer ik overwinnaar ben.