|
| |
| |
| |
't Ontdekt geheim.
Te dikwerf zal men 't zich beklagen,
Wanneer men aan een' knegt te veel heeft opgedragen,
En hem geheimen toevertrouwd,
Die hy maar zelden by zich houdt.
Op zekren Zondag liet een Heer by goede vrinden
Zich tegens 't middagmaal, met andre gasten, vinden.
Men sprak, voor 't middagmaal, van 't aangenaam saizoen,
Van 't schoon der lieve buitenwegen.
't Gezelschap had welhaast, door 't praten, lust gekregen
Om eens te wandlen na den noen.
Elk zei volmondig dat een wandling hem zou smaken,
Behalven hy, van wien wy spraken.
Hy had een reden van belet;
Want een aanzienlyk man, met wien hy iets moest handlen,
Had hem, na etenstyd, juist plaats en uur gezet,
Zoodat hy waarlyk niet kon wandlen.
Dit gaf hy voor, maar 't was zoo niet:
Hy had, gelyk wel meer geschiedt,
Zich aan een Dame, die hy ergens had gevonden,
Op 't plegtigst, door zyn woord, verbonden.
Dat hy op Zondag, na den noen,
Omtrent den theetyd zoude aan hare wooning komen:
Hy had ook waarlyk voorgenomen
Om die visite dan te doen.
| |
| |
Doch 't loopje mogt hem weinig baten:
De Dames hielden sterk om zyn gezelschap aan.
Hy kon 't verzoek niet tegenstaan,
En liet zich in het eind bepraten.
Zyn knegt was in de buurt: hy zond, en Hendrik kwam,
Zooras hy 's Meesters last vernam.
Hein (sprak hy zagtjes, zoodat hem geen mensch kon hooren)
Gaa spoedig naar Mevrouw Lizard,
En zeg, dat ik vandaag de occasie heb verloren
Van haar te komen zien, 't geen my geweldig smart.
Vraag tevens of zy de uur wil stellen,
Wanneer ik morgen haar kan zien;
En kom, zooras als 't kan geschiên,
Hier weer, om spoedig my haar antwoord te vertellen:
Doch zorg omzigtig dat gy dan
Niet van een Dame spreekt, maar van een' Edelman:
Men hoeft hier myn gedrag zoo netjes niet te weten.
De knegt vertrok: men raakte aan 't eten,
En voor het einde van het maal
Was Hendrik al terug: men liet hem in de zaal,
Waar hy zich by zyn' Heer' vervoegde,
En zei, zoo luid dat hy door elk, van woord tot woord,
In 't geen hy meldde, werd gehoord,
Dat de Edelman zich met de boodschap zeer vernoegde,
En duidlyk had gezegd dat hem des andren daags
't Bezoek gelegen kwam, wanneer 't zyn Heer zou schikken,
't Kwam voor of na den middag slaags.
De Jonker toonde, door zyn' dienaar toe te knikken,
Dat hy genoegen nam in 't Spel.
Hoe, vroeg hy, voer myn Vriend? was hy gezond en wel?
| |
| |
Ja, was het antwoord, Heer, zoo veel als ik kon merken.
Hy had zoo even zyn Pellise eerst aangedaan,
En vatte, toen ik kwam, juist zynen waayer aan.
Hy maakte zich, naar 't scheen, reisvaardig om te kerken.
Hierop rees 't algemeen gelach:
Een lompe knegt bragt hier geheimen aan den dag.
|
|
Auteursrechtvrij