Yang. Jaargang 13

[p. 58]

Ben Reynders

Lucht

steeds tussen
de regels,
steeds diskreet:
zonder haar
waren we nooit
aanwezig
bij elkaar.

nooit treedt zij
uit haar kader,
vanzelfsprekend
eenvoudig
gaat zij op
in haar rol
van medium,

zo eenvoudig
dat zij zich niet
verweren kan
tegen de mond
die haar grijpt
en ontzind
weer uitstoot.

wacht zij
geduldig
totdat wij
onze spraak
gespoeld hebben
van gifgas
en van vloek?

wordt zij pas
ruimte rond heel
de planeet,
wanneer de wolf
geleerd heeft
te luisteren
naar het schaap?