Zonnige lusttuinen van Vlerick
Sedert drie jaren had Pierre Vlerick, directeur van de Gentse Academie voor Beeldende Kunsten, geen persoonlijke tentoonstelling meer gehouden.
Thans kan men met een aantal nieuwe grote panelen kennis maken in het museum D'Hondt-Daenens, te Deurle. Zij bewijzen dat Vlerick nog altijd een stralend luminisme aankleeft, waarin de figuratieve elementen - alhoewel vaag aangegeven - toch duidelijk te herkennen zijn.
Bij Vlerick treden wij binnen in een pastelkleurig, helder paradijs waarin vormen van planten en lichamen dooreenvloeien. De schilderijen zijn zonnig, optimistisch en noden uit tot de droom. Wat de kleurenaanwending betreft zou men kunnen zeggen dat zij aan het psychedelische verwant is, maar bij de kunstenaar ontstaan de gedroomde paradijzen niet uit door verdovende middelen verwekte fantasmen. Het is alsof Vlerick in het zonnelicht baadt en het licht gefilterd ziet door ritselende bladeren of door de half gesloten oogleden. Zijn tuinen zijn, naar het woord van Permeke, geschapen met de ogen toe, de zaken niet weergevend zoals de kunstenaar ze ziet maar zoals hij ze aanvoelt.
Best kan men zijn kunst bestempelen als de tedere tegenpool van de schilderkundige uitbarstingen van een Willem De Kooning. Tegenover de wanhoopskreet staat hier een intense vreugde. Hier komt de emotieve kracht van de kleur tot haar volle recht en wordt de toeschouwer genoopt tot een ontdekkingstocht. Want in elk abstract schijnend schilderij van Vlerick kan men de vrouw terugvinden: een onder bloemen en zonnestralingen verborgen naakt, een wazig gelaat.
In alle schilderijen is de natuur een zich achter de tover der kleuren verbergende Eva. Bewijs van deze artistieke en emotieve instelling wordt versterkt door een aantal vrouwenportretten, die Vlerick maakte onder de titel ‘L'amour est a refaire’ (De liefde moet worden hermaakt).
In al deze foto's schuilt een grote erotische geladenheid, een sterk zinnelijk verlangen, al zijn zij allen beperkt tot het portret van dezelfde vrouw, met sluike over het gelaat verstrengelde haren, zo herinnerend aan de thematiek van de schilderijen.
R. De Borger
Het Laatste Nieuws, 21.11.1972
Auteursrechtelijk beschermd