Yang. Jaargang 17

Cedichten

Chantage

Het schrijvend zoogdier dreigt zijn beeld
En laat zijn kaken blozen:
‘Ik kwak jouw aders open.’

‘Ga jij dat arrangeren met
Meneer Gillette, verwaaide jongeling?
Je krimpt al!’

‘Hoor mijn vel scheuren en mijn woorden.
Waarom toch werden ze geschreven?
Tot winkelpraat (voor regenten) verheven?’

‘Opium voor het geteisem zijn ze,
Haakwerk in waterland,
Onherbergzaam asfalt!’

‘Ik zal je kwik afpellen vóór ik ga,
Je breken: een knieval vol genade.’

‘Neem je tijd. Nooit zag je Azincourt noch Ispahan.’

[p. 77]

Sterfelijkheid van schreden

Mijn moeder voor het raam
In een stoffig bos dat Nieuw-West heet.

Voorbij neus en oor: mijn vaders geur en gil.

‘Ik heb een hekel aan die mane-tekel
Die soms mijn maag doorbijt
In al zijn lelijkheid!’

Andere rijmelaars zijn van stand
En scheppen behagen in eigen vlees;
Het is lauw, het brandt niet aan.
Denkt zij en wist zijn droge stem
Van zijn verprutste lippen.

Terwijl Amsterdam - gesterkt door snert -
Door de vijfdaagse werkweek vlot
En zich gezond verslikt,
Volhardt in zijn/haar bijzonder fraaie stoelgang,
Alzo van het Spaanse Ongemak wordt gespaard,
Bezit enkel de smallast op de eerste etage
Driekwart balg waarin de Sloterplas klutst.

‘Een dode hond, hij zwelt in mij, in dat slik.
De brand in dat nest, het dooft niet.
Er zijn daar horzels aan de gang,
Vlees van langgeleden, dat niet slapen kan.
Een verrot matras ben ik met maden.’

De koepel van de tuinwijkkerk,
Het monument van de Grote Overstroming,
De lege meissies op hun veel te lage fietsjes,
Geschaafde knieën, de gezonde pijn van maandstonden,
Een losse tand, verzwikte voeten, liefdesverdriet,
Overbluf mijn pijn, laat me hier niet achter!
Liever likkend de regen
Uit de rimpels van de Koornmarkt.
Maagzuur dat de sporen van de tram volgt.
Een cape beroert mijn oor,
Hapert aan mijn bril.
Verdwijnt mijn portefeuille?

Haalt de eerlijke vinder van mijn vader
Zijn laatste autocar - die nooit halt hield
Aan het Zuid, toen we ons vrijwillig lieten
Schenden aan de splinters van het botenhuis
Of aan de netels van Evergem-Rabot - of moet
Hij voor getuige spelen?

Roobjee