Yang. Jaargang 17

[p. 17]

Remi Thijs

Lentegedicht

Met de belofte van lente
en zwaluwen in het einde van de
winter, drijf jij toch weer weg
naar het uitzicht

van nieuwe dagen achter de kou
regen en wind, geluk, verdriet
en de eenzame dagen
te mogen bewaren in je hand.

Misschien ken ik jouw naam,
sta jij naar mij te kijken wanneer ik
naakt ben
en alleen in dit huis.

Ik leef nog geen armlengte
van je gezicht, maar ik kom je nooit
eens tegen en je zal ook wel
zo stil oud worden
als een gezicht in de spiegel.