Yang. Jaargang 17

Piet Vlieghe

De oude vrouw

(Naar ‘la vieille’ van Sardou...)

Ze draagt niet meer
de kersen van Sardou op haar hoed.
Al de dingen, die de tijd maten,
horlogies, wekkers liggen stil.
Alleen met haar lichaam
meet ze nog de omwentelingen
van aarde, zon en maan.
‘Hoe laat is het?’ - haar vóórtdurende
vraag om te zeggen; ik ben er in wezen
niet meer bij betrokken...
Haar klederen en rokken hebben
nog de plooi van toen ze achttien was.
Net is ze gebleven.