Yang. Jaargang 17

Joost Caen

Ik ben niet alleen

als zwijgen ook geen zin meer heeft
zou ik roepen
zouden wij dan roepen
de woorden
wormstekig en stijf?

zouden wij dan schreeuwen
vloeken - wellicht -
de lijken toe?

verslinden zouden ze
de geslingerde woorden
want zonder zinnen zijn de graven
zonder zinnen zindert het
het luchtruim van zingende stemmen

deze tijd zonder tranen
geplengd in eigen nat
neuriet dagen en nachten
reklameslogans
in dode woorden vervat
de propagandaslang
in engelenhaar verscholen
streelt ons geslacht
lacht ons dood
tegemoet in verschaalde scharen
1984 tegemoet