Yang. Jaargang 17

Dominique De Roze

Fall-out

Drukkend heet waait een ongekende wind
onder een alles-verduisterend wolkendek door
stilte alom, verbroken door het huilen van een kind
dat vluchten moest in zijn onschuld en niet weet waarvoor

Sprakeloos en verslagen kunnen we slechts wachten
want voor een keer gaat de tijd veel te traag
terwijl allen angstig overleggen in gedachten
‘Komt er nog een morgen na vandaag?’

Vreemd hoe, schuilend voor een onzichtbare vijand,
alle onderlinge verschillen worden vergeten
Misschien omdat we toch al te goed weten
Het liep al veel vroeger uit de hand!

Wat loont het nu nog massaal op te staan
met spandoeken en borden waarop IK PROTESTEER
Het menselijk probleem is toch van de baan
morgen is deze aarde, helaas, niet meer...