Yang. Jaargang 17

Gerda Publie

Voorbode tot het afscheid

De zonnestraal doorbreekt de nevel
je stem klinkt zacht en teder
ik voel je warme adem op mijn huid
ook je ragfijne hand die mij even aanraakt
en daardoor bevrijdt

Jouw ogen kijken mij doordringend aan
iets bruist nu diep in mij
is het mijn jonge leven
dat met zijn laatste teugen
zich vastklampt aan de late zomer
in mijn lijf?

Neen - 'k weet wel beter
herfst is reeds mijn seizoen
En dra zal ook de winter volgen
om dan te sluiten met de dood

Och, laat mij nog maar even dromen
en genieten van dit ogenblik
waarop ik jou zo liefdevol wil schenken
mijn gulle lach en 't laatste stukje
jeugd dat in mij overblijft.