Yang. Jaargang 17

Jan Elman

Megalomanie

In de winkel van de dag ligt een zon
te wachten op een koper. Heb ik 't lef?
Beschaamd, als een slaaf die de stem verheft,
verwijl ik aan zijn raam een lange stond.

Als op een stoep genageld, een sierboom
gelijk, word ik dra fossiel zonder stem.
Wie ben ik dat ik mij met zon verwen!
Dan word ik dienaar, staande voor een troon.

Mijn God, lijden is schoner dan geluk.
In mij leefde net de griep van 't verlangen,
voor een wijl ben ik aan warmte gaan hangen.
Maar smeer me toch die gril niet aan, die nuk.

In mijn hand heb ik een klein gebed,
als een ontbijt geef ik het aan de Heer,
'k hoop dat Hij in een goede bui verkeert.
Elkeen doet wel eens een verkeerde zet.