Yang. Jaargang 17

[p. 49]

Marc Bungeneers

De zwerver

M'n woorden zijn m'n woorden niet meer
de lippen op m'n lach
zijn een tolk geworden
spreken redes die ik niet versta.

De dag is oud geworden
de spiegel een vergrijsd refrein
dat ik me niet herinner
zelfs geen gekende spreuk bewijst.

Er ligt een schrijven op tafel
met supreme vormen van tamarinden
handenvruchten die ik ken
maar verwens.

M'n hand volgt een pen
een vreemdeling die schrijft
lanceert een brief met de levant
op zoek naar zijn land.