Yang. Jaargang 17

[p. 50]

Blontrock

Morgenster

de nacht vers in 't verleden
aan dagraadster gestorven
zo bracht die zomermorgen
jouw nectar van het heden

bron geil die mij kon laven
zo klonk 't gezang sereen
verrees j'uit ochtendnevel
halt begerend paard draven

stollend was zag ik je aan
lach onbestendig lonkend
glinsterogend smelt een traan

in geruis stil heengegaan
latend bedroefd geschonken
glas hunkering nooit gedronken