Yang. Jaargang 17

[p. 54]

Line Lambert

Bij het gelaatloos zelfportret van Fons Roggeman (8.7.1980)

De werkelijkheid
realiteit,
door het menselijk brein
zo dikwijls omgekeerd
of uitgebreid,
verwrongen of te niet gedaan,
verbrijzeld of vervlucht,
ontluisd gezuiverd
of beklad
door kunstenaars en filosofen
onderschat,
met goud en zilvertinten
versierd, verbloemd, verlucht
doordrengd
van gift en detergent,
uitgevreten en geroest
- al wat niet zijn kan en toch moest
om het menselijke te verzachten
en eer te doen -
Wat geel is was eens groen,
wat bitter is bijt zuur:
een gladde weg
is soms een muur...
De werkelijkheid!?
ze is niet te achterhalen
niet te formuleren in getal,
verpulverd in 't heelal.
Zie je in werkelijkheid een mens,
vraag je ‘wie zou hij nu wezen’?
hij die hier levend voor me staat
of deze?.....
die hier niet kan zijn,
de woorden die hij spreekt
bedoelt hij ze in werkelijkheid
of, wil hij ze gewoon
maar kwijt?...
Wat draagt hij uit,
wat heeft hij in?’
Wie kent zich ruggelings,
meet zijn tred, kent zijn profiel?
- Men naakt het lijf
maar nooit de ziel -

Een levenlang
kan
men zwijgend denken
wat zijn kan
en niet is,
misschien vindt men zo
eens lafenis:
te weten zeer verblijd
dat ‘schijn’ ons steeds
behoedt
de werkelijkheid
te nemen voor
realiteit!