Yang. Jaargang 17

[p. 69]

Willy Callens

Op een zomerse dag...

Op een zomerse dag zat ik op een bank
een boek te lezen in de nabijheid van een bos
De hoge bomen achter mij
voelde ik na een tijd ademloos
over mijn schouder met me meelezen
Ik keek even achterom
maar toen keken zij reeds omhoog
en neurieden zachtjes heen en weer,
en, alsof ze vreesden dat ik
hun partijtje komedie, bedoeld om de
aandacht op zich te vestigen, niet had doorzien
en ik mij weer van hen af zou wenden,
begon, verdoken hoog in het lover, ook nog
een vogel hardop te fluiten