Yang. Jaargang 40

[p. 440]

[p. 441]

Bindervoet & Henkes
Naswoensdag of: de intocht van Giordano Bruno in Amsterdam

Motto: A.s. woensdag: gehaktdag

(Toneel: Nasdag, asdag, wasdag; de partytent voor het jaarlijkse anti-aidsgala op de Amsterdamse Dam, in de schaduw van het monument ter nagedachtenis aan het geslachtsdeel van prins Hendrik en hen die daarvoor vielen. Aan een tafeltje, met daarop een vaasje met geknakte tulpen waarop het wapen van de stad is getatoeëerd: Jezus, Bruno, Plato, Appelodorus, de profeet Johannes. Onder de tafel ligt Zebedeus de hond, kluivend op de restanten van een gloeilamp. Het gesprek gaat over de ideale staat. Een zeeslang zoekt een goed heenkomen, klokkend achtervolgd door een getikte kip.)

jezus: Dus we zijn het erover eens dat een dialoog een gesprek is tussen twee mensen.

bruno: Nee.

plato: En dat het houden van tweegesprekken voorbehouden dient te zijn aan de allerbesten onder ons. Laten we nu onderzoeken wie dat zijn. Misschien kunnen we uit hen diegenen recruteren die wij geschikt achten als beschermers van de ideale staat waar wij het zojuist over hadden, of vinden jullie van niet?

bruno: Nee nee nee.

appelodorus: Ik kan er bij de hond niets tegenin brengen!

zebedeus: Woef!

[p. 442]

jezus (verschrikt): Wat was dat....???

bruno: Dat was dat valse kreng. Uw geweten. Zal ik hem voor je afmaken?

jezus (lankmoedig, sussend): Nounounou, loop je dan niet wat al te hard van stapel?

johannes: Omne commodum suum incommodum habest.

bruno: Wat zegt die eikel?

johannes: Loqui, si potui omnum talis qualis logui...

plato: Ik wil het graag hebben over het wezen van de ideale staat, als u het niet erg vindt.

bruno: Ik wil het graag hebben over het wezen van het heelal, ‘als u het niet erg vindt.’

jezus: Tut tut tut...

plato: Nou, laat ik het zo zeggen...

appelodorus: Ik dacht dat we het over het wezen van de dialoog gingen hebben.

bruno: Met z'n zessen zeker! Stelletje ezels! Etymologische hansworsten! Met z'n hoevelen je ook bent, je kan nooit iets anders zeggen dan er in de woorden van één al besloten ligt.

plato: Zelfs als je het er niet mee eens bent?

bruno: Juist als je het er niet mee eens bent, flapdrol! Breedbekkikker!

jezus: Heren, heren... Laten we elkaar geen islamietje noemen: ik heb jullie hier ter stede uitgenodigd omdat ik nieuwe discipelen zoek. De oude verkozen het martelaarschap boven een goed betaalde baan in de bejaardenverzorging. En wat doet gij, lieden: alleen maar ruziemaken ende bekvechten.

appelodorus: Dat is toch het wezen van de dialoog?

plato: Zo moet je dat niet zien. Ik ben het in dezen en in wezen met de heer Bruno hier eens dat de conclusie reeds in de premisse ligt besloten en dat het erom gaat dat we van A naar B zien te komen. QED. We moeten kijken of de neuzen allemaal dezelfde kant op staan.

bruno: Dat heb ik helemaal niet gezegd. Laat staan bedoeld.

jezus: Het discipelschap is toch niet hetzelfde als het lidmaatschap van een politieke partij?

(Zebedeus is intussen licht gaan geven onder tafel, om zijn kop verschijnt een frisbeeachtige structuur, hol van binnen, opblaasbaar, permeabel. Er gaan verscheidene fleurig uitgedoste homo's langs met kerkezakjes, leden van de lokale homobridgeclub Tot Ons Genoegen. Anderen zwaaien met met water gevulde comdooms en delen roze koeken, zogeheten ‘Mussolientjes’, of glacés’ uit.)

appelodorus: O wat heerlijk truttig!

[p. 443]

bruno: Er zijn ontelbare werelden als deze wereld. En er zijn ook ontelbare mensen als deze mensen. Zo simpel is het.

johannes: Simplex difficilissimus est. Logicus est.

plato (zakt semi-volautomatisch achterover in zijn deswegen door Socrates afgedankte directiestoel): We leven toch al in die ideale staat, dat zijn jullie toch niet me eens, hoop ik, beste mensen? Er is dialoog. Er is weinig kritiek, maar dat maakt niet uit want niemand luistert. En als er kritiek komt, kunnen we het afdoen als propaganda en rustig doorgaan met onze lethargische winterslaap. De meeste mensen hebben het goed, behalve die miljoenen die het niet goed hebben, maar die wonen hier niet en als ze hier wel willen komen wonen, kan dat niet en zullen ze formulieren moeten invullen totdat ze ongeneeslijk ziek worden en sterven. Is namelijk dat niet het ergste voor een gemeenschap, dat niet alle leden nog hetzelfde verstaan onder de woorden ‘van mij’ en ‘niet van mij’, met andere woorden, dat de woorden ‘eigen’ en ‘niet eigen’ niet meer voor alle leden van de gemeenschap op hetzelfde betrekking hebben? En is dan niet die gemeenschap het best georganiseerd waarin elk individu, als het gaat om de zorg voor een ander, hetzelfde verstaat onder deze unisono uit te spreken woorden ‘van mij’ en ‘niet van mij’, ‘eigen’ en ‘niet eigen,’ ‘in’ en ‘uit’, ‘inburger’ en ‘uitsmijter’, ‘binnenkomer’ en ‘buitenstaander’, ‘gemeenschappelijk’, ‘ongemeen schappelijk’ en ‘gemeen onmaatschappelijk’?

zebedeus (terwijl het terreuralarm afgaat): Yaaaaahooeoeoeooeoeoeoe! Yaaaahoehoehoeoeoeoeoeoe!

bruno: Dat is de ergste terreur die er is, de terreur van het vulgus.

jezus: Maar dat zijn ook mensen, hoor. Die kwam ik juist verlossen, de dommen en de slimmen, de slechten en de goeden, de achterlijken en de voorlijken, de lankmoedigen en de wreedaardigen, opdat zij het licht deelachtig worden door inzicht in zichzelf te krijgen.

bruno: Je hebt kennelijk nooit in het onderwijs gezeten als je denkt dat je de mensen iets kan leren...

jezus: Om met de Black Eyed Peas te spreken: where is the love?

black eyed peas (zingen): Where is the love?

bruno: Mag ik ook even met de Black Eyed Peas spreken: Shut up! Shut up! Shut up!

black eyed peas (liefdevol zingend en scanderend): Shut up! Shut up! Shut up!

plato: Maarmaarmaar waar hebben we het dan over? Het gaat tenslotte toch om niet zomaar een probleem, maar om de cruciale vraag hoe wij moeten leven, nietwaar?

jezus: Nee, om verlossing.

bruno (zich rechtstreeks kerend tegen Plato): Schaf je het verdriet af? Komt er een

[p. 444]

verbod op leed? Dereguleer je de leugen en de wreedheid? Verbied je de literatuur? Geef je de mensapen stemrecht? En de aapmensen zwijgplicht? Zijn wij honden, u en ik?

(Zebedeus richt zijn kop nog één keer op en kijkt met zijn lammerenogen zachtjes klaaglijk jankend naar de knieën van de gespreksgenoten.)

plato: Je moet het goede voorbeeld geven.

bruno: Het goede voorbeeld kan net zo afschrikwekkend zijn als het slechte voorbeeld.

appelodorus: Volgens mij dwalen we hartstikke af.

johannes: Priusquam errorem facio, non facio errorem.

bruno: Je moet je bek openen om hem te kunnen houden. Goed gesproken. Liefde tot al wat leeft en anders sla ik je helemaal tot moes. Dat is het kosmische perspectief.

jezus: Alle blinden zijn er niet één waard die ziet en alle dwazen kunnen niet één wijs man vervangen.

appelodorus: Het spijt me voor de blinden, maar zo is het.

(Zebedeus crepeert onder het tafel je aan een maagperforatie en wordt op een brancard afgevoerd door vier engelen in roze panty's waarop neplullen zijn genaaid die zwabberen in de wind, onder een pruikje imitatierastakrullen. Hij laat een spoor van aardbeitjes achter zich en staat over drie dagen weder op als Turkse grijze wolf.)