Gedichten

[p. 116]

De passante

De rozen staan stil te droomen
In den doem van hun eigen aromen.

Gij wandelt gelijk de goden
In Elyseum over de zoden.

Parasol en twee blanke armen,
Die niets ter wereld verwarmen.

Ik zou u wel willen kussen,
Maar er is een afgrond tusschen.