Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Instituut Sparrenheide (1917)

Informatie terzijde

Titelpagina van Instituut Sparrenheide
Afbeelding van Instituut SparrenheideToon afbeelding van titelpagina van Instituut Sparrenheide

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (1.11 MB)

Scans (53.39 MB)

XML (0.25 MB)

tekstbestand






Illustrator

O. Geerling



Genre

proza
jeugdliteratuur

Subgenre

roman


In samenwerking met:

(opent in nieuw venster)

© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Instituut Sparrenheide

(1917)–Chr. van Abkoude–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige
[pagina 192]
[p. 192]

Twintigste Hoofdstuk.
Besluit.

Nu alles zoo goed afgeloopen was, de goeden konden beloond worden en de kwaden gestraft, was er ook geen bezwaar meer om het feest van den eersten October zoo luisterrijk mogelijk te vieren. Gelukkig was het prachtig weer.

Precies om acht uur des morgens werden onder het spelen van het Wilhelmus de vlaggen uitgestoken van huis en schoolgebouw. Wat zag de tuin, wat zag de weg er feestelijk uit! Overal slingers van oranje en rood-wit-blauw, overal lampions. En aan den hoofdingang een magnifieke eerepoort. Allen waren met de nationale kleuren getooid en reeds dadelijk was er de rechte, feestelijke stemming in. Na het ontbijt stelde de muziek zich aan het hoofd van den stoet jongens en meisjes, die vlaggen, vaandels en schilden droegen. Het was allerleukst!

[pagina 193]
[p. 193]

De een had op zijn oranje-schild het portret van mijnheer Bergwoude, de ander droeg een vaandel met het opschrift: Leve Sparrenheide! Een derde had er in 't geheim opgeplakt: Meester H. gaat nooit verloren! terwijl zijn buurman heel nuchter er naast liep met een schild: Falderalderire!

De kleurige, fleurige stoet ging onder 't spelen van vroolijke marschen, voorafgegaan door de gehuurde muzikanten, naar het dorp. Daar stelde veldwachter Buikje zich aan het hoofd van den optocht als of hij een paar duizend menschen op zij moest houden! Hij werd met algemeen gejuich begroet en werd dadelijk door mijnheer Bergwoude uitgenoodigd, het feest op Sparrenheide te komen bijwonen. Ook Barend en moeder Vorstman hadden zulk een uitnoodiging aan te nemen.

Des morgens om 10 uur vertrok een clubje jongens per auto, die ook al met vlaggen beplant werd, naar het station, te Baarn, om daar de oudleerlingen af te halen. Tegen twaalf uur was het heele feestvierende gezelschap present en nu kon de algemeene vreugde eigenlijk pas een aanvang nemen.

Toen allen aan den feestdisch bijeenzaten, stond mijnheer Bergwoude op en zei:

‘Vrienden! Wat is het vandaag een heerlijke dag! Ik zie rondom mij niets dan vroolijke gezichten en dat is geen wonder. Bijna allen, die hier bijeen zijn, hebben meer of minder jaren op Sparrenheide door gebracht en kennen het leven hier. En allen verheugen zich er in, dat zij thans het feest van het vijfjarig bestaan onzer

[pagina 194]
[p. 194]

school mogen meevieren!En nu is het niet mijn bedoeling, om lang en breed over ons werk te praten, want we zijn hier om feest te vieren. Maar ik wil er alleen op wijzen, dat we vandaag dubbel en dwars reden hebben tot feestvieren! Een paar dagen geleden, misschien hebt ge er vandaag al met een enkel woord over hooren spreken, verkeerden we in angst en droefheid. Eerst werd er een onzer meisjes vermist, die tijdens een onschuldig spelletje in het bosch verdwaald was. Gedurende een hevig onweer hebben meester Hooghuizen en een paar flinke jongens haar in 't stikdonkere bosch weten te vinden en haar veilig onder dak gebracht. En kort daarop werd onze beste Hans dooreen ontvluchten gevangene overrompeld en opgesloten. Op zijn beurt is Hans gevonden door Barend, terwijl onze dappere gemeenteveldwachter Bunze den gevangene weer wist te kerkeren. Al deze gebeurtenissen geven de viering van ons feest een blijder glans. Dus, vrienden, viert vroolijk feest, geniet zooveel mogelijk en roept allen met mij een driewerf hoera voor Sparrenheide!’

Daverend gejuich klonk omhoog. Daarna mocht ieder toasten. Flip kwam met zijn onzin-gedicht voor den dag en daar werd me wat om gelachen!

Meester Hooghuizen had een feestlied gedicht op de wijze van ‘In naam van Oranje.’ Het werd aan allen uitgedeeld. Mevrouw speelde op de piano en daar klonk het uit wel honderd kelen:

[pagina 195]
[p. 195]
 
Zeg jongens, hoe leuk is het hier toch vandaag!
 
Wat vieren we vroolijk toch feest!
 
En d' oud Sparrenheiders, ze kwamen wat graag,
 
Ze zijn ook zoo lang hier geweest!
 
Wij allen zijn vroolijk, wij allen zijn blij,
 
Omdat wij zoo houden, geloof het maar vrij,
 
Omdat wij zoo houden van Sparrenhei,
 
Van 't jarige Sparrenhei!
 
 
 
Wie wil nog eens hooren van wat hier gebeurt,
 
Van 't leuke, gezellige werk?
 
Hier wordt niet gekniesd en hier wordt niet getreurd,
 
Hier worden we knap en ook sterk.
 
We zitten niet steeds bij de schoolboeken neer,
 
Dan spelen, boetseeren, tuinieren we weer,
 
We zijn hier steeds leuk aan den gang(bis.)
 
 
 
En timmeren vinden we ook altijd fijn,
 
Dat uurtje is om, voor men 't merkt,
 
Dan hamert en schaaft om het hardst groot en klein,
 
Dan wordt er steeds duchtig gewerkt.
 
Maar als het voorbij is neemt ieder toch graag.
 
Zijn fransch of zijn meetkundesom bij de kraag.
 
Zoo wisselt het werk hier steeds af. (bis.)
 
 
 
Geen uur van den dag is bij ons onbezet,
 
We werken zooveel als 't maar moet.
 
Maar 's middags, dan vindt ge ons allen te bed,
 
Dat valt na het eten zoo goed.
 
Een uurtje gemaft en dan weer aan den gang,
 
Zoo valt ons het werken ook nimmer te lang
 
En daarom: Hoera voor ons Sparrenhei!
 
Voor Sparrenhei, hiep hiep hoera!
[pagina 196]
[p. 196]

Dat lied werd geducht gezongen en de dichter, meester Hooghuizen, er eens extra voor toegejuicht.

Na den feestdisch trad de goochelaar op.

Wat had die een succès! Wat een pret de toeschouwers!

De handige kunstenaar haalde iedereen guldens en rijksdaalders uit den neus, Flip vooral scheen veel zilvergeld in zijn neus te hebben. Hij probeerde nu zelf ook om er een ris guldens uit te halen, maar er kwam er niet een meer, al trok hij ook nog zoo hard. De goochelaar had ze er allemaal uitgehaald! De man vertoonde wel twintig toeren, die haast allemaal even mooi waren.

Na twee uur werd er een uur gerust. Daarvan week men op Sparrenheide nooit af.

Om drie uur begonnen de wedstrijden en gymnastiek-uitvoeringen. Wat ging dat alles netjes en correct! En al die jongens en meisjes, die vroeger op hun oude scholen slechte en achterlijke leerlingen waren, zenuwachtig en ziekelijk, wat toonden zij nu hier volkomen genezen te zijn! Want hier werden zij niet geestelijk afgemat door veel te moeilijke vraagstukken en opgaven, hier werden zij niet overladen met stapels en stapels werk, waaraan bijna iedere vrije minuut moest opgeofferd worden.

En daarom waren zij hier ook zoo flink en gezond en sterk geworden en konden daarom evengoed hun fransch en rekenen als hun vrienden op de gewone scholen, al leerden zij het dan ook wat kalmer aan!

Half vier werden ouders en belangstellenden verwacht. Die kwamen in auto's en rijtuigen. In de gymnastiekzaal

[pagina 197]
[p. 197]

maakte juffrouw 'Wieler zich met de meisjes gereed tot het opvoeren der speelliedjes. Wat zongen die lief-aangekleede meisjes keurig en wat maakten zij hun danspassen daarbij stipt in de maat! Ze werden dan ook hartelijk toegejuicht. En zoo volgde het eene nummer van het programma op het andere. Er scheen geen einde aan den feestdag te komen! Maar het mooist werd het toch tegen den avond. Dank zij het zachte, zoele weer kon de verlichting à la giorno uitstekend doorgaan. Alle lampions werden ontstoken en ze schitterden als vurige ballons in het donkerblauwe avondduister. Het was een fantastisch tafereel!

En temidden der feestvierenden bewogen zich zij, die de hoofdpersonen van dit verhaal zijn geweest: Mijnheer en Mevrouw Bergwoude, de goeddoende, liefhebbende vader en moeder van heel deez' gelukkige kinderschare, Meester Hooghuizen en juffrouw Wieler, die hen trouw bijstonden in den moeitevollen, maar dankbaren arbeid, Hans, Flip en Rob, de drie jolige broers, van wie een ieder hield, Jacob Heintze, die den vroeger zoo verwilderden en verwaarloosden Barend allereerst de beginselen van fatsoen en netheid geleerd had! Vervolgens Bram, voor wien Sparrenheide een uitredding was geweest, maar dan was er ook veldwachter Bunze, die vandaag menig plagerijtje over zijn zwaarlijvigheid hooren moest, en moeder Vorstman, die zoo herhaaldelijk met de verschillende personen uit dit boek in aanraking kwam.

Aan het slot van den avond stak Hans zijn vuurwerk af. Knetterend schoten de luchtpijlen omhoog,

[pagina 198]
[p. 198]

sissend draaiden de gouden en zilveren zonnen, daverend ontploften de knalpotten.

Ten slotte zette hij 't heele feestterrein in rooden en groenen Bengaalschen gloed. En uit honderden monden klonk het nog eens bij 't afscheid nemen:

 

Leve Sparrenheide!

 

Hoera!

 


Vorige

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken