Afvaart

[p. 29]

Sneeuw

Een schuine muur van sneeuwen
komt leunen aan mijn schouder,
geduwd door broeder winter
en zuster stilte, - zou er
nog tijding wezen, ginter
achter het witte scherm, dan vlokken,
sneeuwvlokken, klokken koele kilte
over de wereld en een hart,
elkaar gelijk in den winternacht.