Eenzame liedjes

[p. 15]

IX.
Peinzerij bij een bloemetje.

Daar heb je weer dat bloempie staan

- Ik weet niet hoe ze 't noemen -

Dat trok me als kind nou 't meeste aan

Van alle rare bloemen.

Dat zette ik op mijn kinderhoed,

Dat moest ik altijd plukken -

O! ik herinner me nog goed

Hoe vreemd dat kon verrukken!

En nou ik 't zoo bekijk, en weer

Bedenk hoe 'k dat bedoelde -

Nou weet 'k toch absoluut niet meer

Waarom ik dat zoo voelde! -

Niewaar -? we vonden 't allemaal

Als kindren heel wat wonders: -

Voor een klein kind is nou eenmaal

Een bloem iets heel bijzonders!

Toen hadde' we - weet ik nog - pleizier

Om boone' in sponsedoozen -

En later zochte' we klaver-vier -

Nog later droogde' we rozen!

[p. 16]

 

Dat leer je dan zoo zoetjesaan

 

Wel allemaal vergeten: -

 

Het wonder is er afgegaan

 

En onze ziel versleten.

 

 

 

En hoogstens, als je een boek doorblaart,

 

Vindt je nog pro memorie

 

Zoo'n platgedrukte bloem bewaard -

 

Dat was dan ‘de historie’! -

 

 

 

Toch - ik voor mij - mij zijn altijd

 

In me' ouwe-mensche-leven,

 

Uit me' hééle kleine kindertijd,

 

Twee wondren bijgebleven -

 

 

 

En 'k draag ze zuinig aan mijn hart: -

 

Een boterham met muisjes,

 

En 't liefste bloempie van de mart -

 

Een maandroosje met luisjes!