Het voorgeborchte

XXIV November / XVIIJ^CLIJ.
Een lied op het verjaarfeest der moeder¹⁾.

Hoe komt gij in dees donkre tijden,

Als alle zon zoo spoedig taant,

O heldre dag der late maand,

Ons met uw stralenglans verblijden?

O schoone dag, wie zond u uit,

Als waar' de loop van 't jaar gestuit?

Is 't geen November, die de loveren

Geschud heeft van den laatsten berk?

Hoe wist men dan op plant en perk

Nog zoo veel bloemen te veroveren?

'k Zie bloemen, die natuur ons biedt,

En bloemenvloed in lach en lied.

O, 'k moet het waarlijk niet meer vragen,

Als 'k even maar in 't ronde zie:

Van liefde en levensharmonie

Is 't heilig hoogtijd hier geslagen;

‘Om Moeders Feest,’ zoo klinkt het uit,

‘Is hier de loop van 't jaar gestuit.’

De goede God liet heden dalen

Zoo heldren, zoeten zonneschijn,

Opdat dus ons gelukkig-zijn

Gezegend wierd' door Hemelstralen.

Zoo véel reeds daalde er op ons af:

De zon is 't minst wat God ons gaf.

De zon, die opging in ons harte,

Bij 't rijzen van het huidig feest, -

Het jaar dat heilrijk is geweest:

Zoo veel geluks, zoo luttle smarte:

Dat is een weldaad, waar Gods hand

Zijn kenmerk in heeft neêrgeplant.

De goede Moeder, ons gegeven,

Heeft weêr een jaar met ons doorleefd,

Een gouddraad, dien de Tijd reeds weeft

In 't rijk tapeetgordijn van 't leven.

Wat heiltooneelen, dáar verbeeld,

Zijn door ons huis reeds afgespeeld!

1) Melodie van L.J. Alb. Th., zie O. en N. Kerstliederen, enz. (Amst. 1852) bl. 48.

[p. 122]

 

Want spel is 't leven hier op aarde;

 

Hiernamaals eerst zal 't wezen zijn.

 

Dit aardsche lot is maar 't gordijn,

 

Waar menig een zich blind op staarde.

 

Dat schuift een heilige Englenrij

 

Voor aller oogen eens op zij.

 

 

 

Dan is 't geen spelen meer, maar leven.

 

Gun, God, dat wij onze aardsche rol

 

Zoo heilrijk, doch zoo moeitevol

 

Voortaan gants in uw handen geven!

 

Bewaar onze ouders ons op aard:

 

En beter zijn we uw Hemel waard.