Kleine gedichten voor kinderen

[p. 95]

De kleine zangster.
Avondlied.

Het licht der zon
Begon
Alreê te kwijnen:
De maan
Ving aan
Zoo. schoon als ooit te schijnen;
Toen lieve kris,
Een meid, naar 'k gis,

[p. 96]

 

Van acht of negen jaren,

 

Haar kleine citer nam,

 

Eu hupplend bij mij kwam;

 

Zij paarde lachend stem en snaren,

 

En zong het vroolijk avondlied,

 

Dat gij hier uitgeschreven ziet.

 

De zon moog' haar stralen

 

In 't westen doen dalen:

 

Dit geeft mij geen smart!

 

God heeft ook geschapen

 

Den nacht om te slapen,

 

Dies looft Hem mijn hart,

 

Hoe donker 't moog' wezen,

 

'k Behoef niet te vreezen

 

In 't holst van den nacht.

 

God zal voor mij zorgen,

 

Totdat mij de morgen,

 

Weêr vroolijk verwacht.

 

Geen leed zal mij naken;

 

God wil mij bewaken,

 

Al ben ik een kind.

 

God toont, door mij 't leven

 

En voedsel te geven,

 

Hoe Hij me bemint.

[p. 97]

 

Het starrengeflonker

 

Vervroolijkt het donker;

 

De lichtende maan

 

Begint op de weiden

 

Haar glansen te spreiden,

 

En speelt door de blaân.

 

 

 

Al ziet men geen kleuren,

 

Men wordt toch door geuren,

 

Verkwikt waar men gaat.

 

'k Hoor zelfs in seringen,

 

Den nachtegaal zingen,

 

En 't kwarteltje slaat.

 

 

 

Mag ik U verhoogen,

 

Dan sluit ik mijne oogen

 

Gerust, o mijn god!

 

U eere te geven,

 

En dankbaar te leven,

 

Is 't zaligste lot.