Proeve van stichtelijke mengel-poëzij. Tweede Stukjen

[p. 246]

De vrijheid van een christen.

Hoor, weereldling!

Hoe gul ik zing

Den roem van onze Vrijheid!

Wij dienen God

In 't zoet genot

Van ware rust en blijheid.

Hier maakt geen dwang,

Geen vrees ons bang:

Wat zoude ons kunnen deeren?

Die ons bewaakt,

En zalig maakt,

Is God, de Heer der Heeren.

[p. 247]

 

Geen helsche magt

 

Heeft regt of kragt

 

Die vrijheid ons te ontsteelen:

 

De duivel moet,

 

Hoe fel hij woed,

 

Ons in die rust zien deelen.

 

 

 

Gods eigen Zoon

 

Verliet zijn troon,

 

Om 's duivels magt te breken;

 

Hij stierf aan 't kruis,

 

Om ons voor 't huis

 

Zijns Vaders op te kweeken.

 

 

 

Hij heeft der wet

 

Haar perk gezet,

 

Haar vloeken ingebonden:

 

Hij maakt ons vrij

 

Van slavernij,

 

En overmagt der zonden.

 

 

[p. 248]

 

Die ons belaagt,

 

Betigt, en plaagt,

 

Krijgt straf tot zijn belooning;

 

Die voor ons strijdt,

 

En ons bevrijdt,

 

Is onze God, en Koning.

 

 

 

't Gewisse mag,

 

Bij vollen dag,

 

Het vrolijk licht aanschouwen:

 

't Wordt door geen schuld

 

Met schrik vervuld,

 

Daar we op Gods Zoon betrouwen.

 

 

 

Een dwingeland

 

Bevlekt zijn hand

 

Met bloed, en dwangplakaten;

 

Maar Jesus niet,

 

Die slegts gebiedt,

 

't Geen onrust baart, te laten.

 

 

[p. 249]

 

't Was Jesus lust,

 

Om ons de rust

 

Te koopen voor zijn leven;

 

Hij gaf geen wet,

 

Of ze is gezet,

 

Om ons die rust te geven.

 

 

 

Door God als God,

 

En zijn gebod

 

In 't ware licht te kennen,

 

Zal oog en hart,

 

Den strik ontward,

 

Aan 's hemels vrijheid wennen.

 

 

 

Gods kind te zijn;

 

Geen angst, geen pijn,

 

Maar onzen God te vreezen;

 

Met Jesus beeld

 

Te zijn bedeeld;

 

Zou dat geen vrijheid wezen?