Waarom daarom

[p. 10]

De toren

Een hele hoge toren,
vijfhonderd jaren oud,
die stond maar oud en hoog te zijn,
daar midden op het marrektplein.
Bim, bam, bom,
nooit viel die toren om.

De klokken van die toren,
vijfhonderd jaren oud,
die hadden al zo vaak gespeeld;
de toren raakte hoogst verveeld.
Bim, bam, bom,
toen zei die toren: Kom ...

Kom, zei die toren, laat ik
nu eens uit wandlen gaan.
Ik sta hier nu al eeuwen stil,
zodat ik best wat anders wil.
Bim, bam, bom,
ik ga een straatje om.

Toen liep die hoge toren
dwars door de hele stad.
En ieder schreeuwde: Pas toch op!
Straks val je nog op onze kop!
Bim, bam, bom,
wat doet die toren stom!

[p. 11]

 

 

En honderdvijf agenten,

 

die riepen: Sta of 'k schiet!

 

Van schrik sprong hij toen in de lucht

 

en sloeg vervolgens op de vlucht.

 

Bim, bam, bom,

 

die toren keek niet om!

 

 

 

Nu woont die hoge toren

 

in een geweldig bos.

 

Daar wandelt hij wat rustig rond

 

en zegt: De lucht is hier gezond.

 

Bim, bam, bom,

 

nooit kom ik meer weerom.

 

 

 

 

Bim, bam, bom,

 

nooit kom

 

ik meer

 

weerom.