Gedichten. Deel 2



[pagina 213]
Geluk, Aen den Eedlen grootachtbaren Burgermeester, Hendrik Hooft. HOe vrolik ziet u 't Y ten derdemael verheven Op 's Burgermeesters stoel, bekleet van uw geslacht, Dat lang het leven min dan vryheit heeft geacht, Doorluchte Hooft! me door die eedle zucht gedreven. Met welk een recht is u die groote naem gegeven! Hoe braef zet d'uitkomst die nu weder in haer kracht! Hoe grooter waerdigheit, hoe minder onverwacht! Uw wieg beloofde een Hooft dat moedig voort zou streven. Een Man die tegen zorg van 't lant was opgegroeit, Voorzichtig in zijn raet, in weldoen onvermoeit. Als van der jeugt in konst van lantbestier ervaren. Verheug u Amsterdam! hoe 't alles woelt en keert, 't Ontbreekt u aen geen Hooft, in staetkunde uitgeleert, Dien d'Almacht wil tot heil van stad en staet bewaren.