Gedichten. Deel 2



[pagina 293]
Zeste Liergezang der Toezangen. Op Kassius Seveer, Een quaetsprekende Poëet. Quid immerenteis hospites vexas canis? GY hont die in het wout den wolf ontziet, Wat blaft gy op onnoosle vreemdelingen? Kom hier: waerom begrimtge my doch niet Die u met klaeu en tanden zal bespringen? Want als een wolfhont groot van faem, En vlugge dog, den harders aengenaem, Zal ik al 't ongediert, met opgestekene ooren, Vervolgen door de sneeuw, tot ik hen raek' te vooren. Nu hangt gy op het toegeworpen aes, Die flus al 't bosch deed op uw blaffen spreken. Zie toe, zie toe, ik hate dit geraes, Mijn hoornen zijn gereet om toe te steken, Gelijk Lykambes schoonzoon de, En Bupal van zijn bitschen vyant le. Of zal ik schreien, en gelijk een kint de handen In 't haer slaen, alsmen my verwoet dreigt aen te randen?