De prentjes van Oom Anton met versjes erbij

[p. 2]

[De prentjes van oom Anton.]

De o-li-fant wordt schoon ge-spo-ten,
Langs zijn kop en langs zijn poo-ten,

Loopt het wa-ter,

Met ge-kla-ter.

Moe-der wascht mij niet zoo hard,
An-ders bleef ik lie-ver zwart.

[p. 3]

 

[p. 4]

 

Een vos wil heel graag kip-pen e-ten,

 

Dat het niet mag, kan hij niet we-ten,

 

Maar de boer die zoo iets ziet,

 

Houdt van zul-ke vos-sen niet.

 

 

 

Als hij kan, schiet hij ze neer,

 

Maar dat lukt niet el-ken keer.

[p. 5]

 

[p. 6]

 

Een koe-tje en een kalf-je,

 

Staan in een groo-te wei,

 

Een lief klein meis-je

 

Is er ook nog bij.

 

 

 

‘Eet maar kalf-je,

 

Eet maar, koe-tje,

 

Ik brei kou-sen

 

Voor mijn moe-tje’.

[p. 7]

 

[p. 8]

 

Dit is de trein, waar Jan mee wou,

 

Jan, die eens vroeg op-staan zou,

 

Jan, die in zijn droom al spoor-de,

 

En daar-door de klok niet hoor-de.

 

 

 

Jan, die merkt nu tot zijn spijt:

 

Trei-nen gaan soms erg op tijd.

[p. 9]

 

[p. 10]

 

De ijs-beer is een vrees'lijk dier,

 

Hij leeft op 't ijs, je ziet hem hier,

 

Een man, ge-heel in bont ge-kleed,

 

Staat met zijn ge-weer ge-reed,

 

 

 

Want de pels van zulk een beer,

 

Is weer een jas voor zoo'n me-neer.

[p. 11]

 

[p. 12]

 

Een paard, een veu-len en een man,

 

Wat of men hier-van zeg-gen kan?

 

Het paard wordt door den man be-re-den,

 

Het veu-len loopt dan heel be-ne-den,

 

En de drie gaan dan ge-zwind,

 

Vlug-ger dan het vlug-ste kind.

[p. 13]

 

[p. 14]

 

Dìt is een héél ster-ke man,

 

Kijk maar wat hij til-len kan,

 

Een ge-wicht van hon-derd pond,

 

Ging als een veer-tje van den grond.

 

 

 

Straks dan smijt ie 't op den vloer,

 

Pas ‘maar op je teen-tjes broer!’

[p. 15]

 

[p. 16]

 

In som-mi-ge heel ver-re lan-den,

 

Krijg je gauw al kou-de han-den,

 

Want meest-al vriest het, en je loopt,

 

Vaak door de sneeuw, dik op-ge-hoopt.

 

 

 

Hier zie je hoe 't in Lap-land gaat,

 

't Soort hert wat op het prent-je staat,

 

Heet ren-dier, en kan met een vaart-je,

 

De sleë-en trek-ken, als een paard-je.

[p. 17]

 

[p. 18]

 

Drie kin-de-ren in een boot-je,

 

Eerst op een boe-ren - sloot-je,

 

Daar-na op een groo-ten plas,

 

Waar 't nog veel fij-ner was.

 

 

 

‘Als maar geen re-gen komt’, zei één,

 

‘'t Is nat ge-noeg hier om ons heen.’

[p. 19]

 

[p. 20]

 

‘Dag pan-ter, wat is je vel-le-tje mooi,

 

En wat mooi zijn die zwar-te stip-pen’.

 

‘Dag jon-ge-tje, wat zijn je been-tjes dik,

 

'k Wou dat ik mijn kooi uit kon wip-pen’.

[p. 21]

[p. 22]

Al-les...

[p. 23]

...Ge-zien.