Levensbeelden

[p. 23]

Het broêrken.
Kinder-elegie.

Zij zeggen, gij woont in den hemel,

In een huis van diamant

Met gouden poorten, en hoven

Vol suikeren bloemen geplant.

Zij zeggen, daer trekken u de engeltjes

Langshenen der zonnen baen,

Naest Jesuken in een wagentje,

Met starrenwielen aen.

Zij zeggen, gij zelve zijt nu

Een engeltje, met een paer

Sneeuwwitte vleugels; - maer, broêrken,

Dat is gelogen, niet waer?

[p. 24]

 

Niet waer, als gij kost vliegen,

 

Gij liet me niet zoo alleen,

 

Maer kwaemt, dwars door de wolken,

 

Snel-tuimelend naer beneên?

 

 

 

Nog lest, toen ik, met Nieuwjaer,

 

Dat lekker en speelgoed kreeg,

 

Maer zonder het aen te roeren,

 

In mijn hoeksken zat en zweeg;

 

 

 

Hadt gij toen kunnen vliegen,

 

Wat zoudt ge op een, twee, drij

 

Ontsnapt zijn uit uwen hemel,

 

Om te komen deelen met mij!

 

 

 

Want gij weet het wel, geen lekker

 

En smaekt me, dat gij niet deelt;

 

Geen speelgoed maekt me blijde,

 

Als broêrken niet medespeelt.

 

 

 

Mijn broêrken, ach! mijn broêrken!

 

Waerom toch gingt gij heen?

 

Waerom toch liet ge uw broêrken

 

Op eens zoo droef alleen?

 

 

[p. 25]

 

Wij sliepen in ons beddeken

 

Zoo warm te Samen; en nu -

 

Zoo koud is 't in ons beddeken,

 

Waer ik altijd droom van u!

 

 

 

Mijn broêrken, och! kom weder!

 

Of, zoo men dat nimmer gedoogt,

 

Vraeg Jesuken of ge mij dan

 

Naer den hemel ook halen moogt!