Dichtkonst van verscheide stoffen

[p. XXIV]

Vermaningh aen I. Beets J.U.D.
Tot het uit-geven zijner dichten.

BEETS wat nieuwe razernyen
Voel ik door mijn boezem snyen!

BEETS hoe lekker werd' mijn oor,

Als ik uwe dichten boor!

Uwe dichten, uwe rijmen,
Die na d' oude geesten zwijmen:

Zwijmen? ja, ghy hebt gedroomt

In de lommer, in 't geboomt,

In de bruin beschaauwde planten,
Aen Pirenes water-kanten,

Zwijmen? neen: ghy overtreft,

Zoo men 't maer te recht beseft,

Al de liedjes, al de snaren,
Die daer in verloopen jaren

Streelden dikwils euvel-zoet

't Alder-meest ontfonkt gemoet.

Niemandt zal misschien gelooven,
Dat ghy d' eere kond' berooven

Van zoo meenigh zin-rijk geest,

Die daer eertijdts is geweest:

Zoo ghy stadigh wilt verhind'ren,
Dat uw' breins ontkroope kind'ren

Teikens dragen, wie ghy zijt,

Aen de noit gevormde tijd'.

Laet ze dan niet langer schuilen
In vermufte koffer-kuilen:

Laet ze brallen uit 't verstand'

Dat haer Vaertjes herzens mans.

Dan zal u Thalia geven
Om uw' hooft een krans geweven,

Van de takken, van de blaen,

Die aen Daphnis knuisten staen.

J.B.B.