Dichtkonst van verscheide stoffen(1668)–Johan Beets– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Ovid. Amor. lib. 2. Elegia XVII, Quod Corinnae soli sit serviturus. IN diender iemand is, die groote schandt wil achten Een braven Herderin Te dienen: van die wil ik 't vonnis wel verwachten, Hy oordeel na zijn zin. Laet my zijn vonnis vry afmalen vol van schanden, Indien Dione maer, Die Paphos en Cytheer beheerst, wil zachter branden, En mind'ren mijn bezwaer. Ach of die schoone maeght! die my nu heeft in handen, En in haer strengh gewelt, Waer zachter van gemoet, en loste wat de banden, Waer in ik legh geknelt. Haer schoont maekt Daphne trots, en over op geblazen: Ach kond' z' haer zelven niet! Wegh helsche vindingh wegh, vervloekte spiegels glazen, Waer door z'haer zelfs beziet. Al geeft uw' schoonheidt u en uw' bevalligheden De heerschingh over al. (Ha schoonigheidt, die my in diensten leven dede En vryigheidt ontstal) Zoo hoort ghy nochtans niet te scheppen uw' vernoegen In 't haten van uw' knecht, Vermits men 't Hemels wel by 't aerdtsche plagh te voegen, Het kostelijk by 't slecht. Heeft niet Kalypzo, die Godin was, willen houden Een sterffelijken man: Die even wel nochtans haer bed en woningh schoude, En verre vlood daer van. Men looft dat Thetys ook, Godinne vande baeren Aen Peleus is gemaert, En dat Egeria met Numa zocht te paren, En met hem is vergaert. [pagina 252] [p. 252] Dat Venus ook Vulcaen kan lieffelijk toe winken, En koest'ren is gewis, Hoe wel hy al de Goôn doet lacchen om zijn hinken, En vunsch ruikt van de Smits. Deez' regels, die ik hier heb op dit wit geschreven, En voor uw' oogen stel. Daer van heeft deez', als die, veel letters meer gekregen; En nochtans voeght het wel. Ghy ook mijn waerde ziel, voeght u met my de wetten, Zy zijn ook hoe zy zijn, Maek die vry na uw' keur, en hoe ghy die wilt zetten, 't Volbrengen blijft by mijn. En zeeker het en waer niet buiten het betamen, Zoo ik uw' min genoot. Ghy hoefden u daerom voor niemand niet te schamen, Noch blijdt zijn om mijn doodt. Menalkas heeft veel goet, hy kan het niet bewaren, Noch voordeel doen daer meed' Daer my den Hemel geeft een konst om goet te garen, t' Wijl ik mijn tijdt besteed, Behalven noch, dat my de zusters alle negen Doen zingen menigh liedt. Veel wenschen ook, dat zy door my een naem verkregen; Maer zweeren al om niet, Ik ken een Herderin, die Daphnes naem komt vatten, Op dat men looven zoud', Dat zy mijn Daphne is, Waerom zy al haer schatten Wel garen geven woud'. Maer neen de koele vloedt, en wijt beroemde stroomen, Die kennen uit den Rijn Niet in de grachten vande laeuwe Tyber komen, En hier de Tyber zijn. Zoo zal ik niemand ook dan u alleene zingen, En spelen op mijn fluit: Staegh zult ghy en alleen veel lof en deuntjes dwingen Tot pen en herz'nen uit. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij