Gedichten. Deel 1

[p. XIII]

Van de kleinere gedichten de eerste regels alphabetisch.

	Bladz.
Ach, waarom vraagt gij, jong en schoon	37.
Als donkre tegenspoeden	14.
Als doodskou door dees leden vaart	133.
Als om den hoogmoed af te wijzen	68.
Als 't laatste gloren van den stillen zomeravond	121.
Als 't viooltje in 't lindelommer	65.
Bestaat er mensch, zoo dood van hart	45.
Daar is een zielsgesteldheid, aan ons allen	47.
Daar pronkt gij weer in tal en pracht	23.
Daar toog een geest voorbij mijn aangezicht	138.
Daar zijn voor menschelijke zielen	69.
De aarde kan geen vreugde geven	150.
Dees kus, melieve! van uw mond	142.
De harp des mans naar 's Heeren hart	127.
De nacht verdwijnt; de mist die berg en woud omhult	121.
Den Bard, wiens fiksche zang den geest der oudheid aâmt	185.
Der waarheid trouw te zijn, als heilig boven allen	18.
De schoonheid slaapt, de liefde waakt	70.
De steenbok springt met vrije borst	128.
De tooverrede heeft geboden	132.
De weg was lang, de wind was koud	42.
Die Niets heeft, dingt naar Iets met wenschen en gebeden	2.
Een heimlijke aandrift, met het leven	66.
Eén worstling nog, en wat mij griefde	144.
Eischen God en mijn natie mijn bloed	129.
En de Assyrier kwam af, enz.	137.
Geen steen bedekt uw graf en zegt	142.
Gelukkig zijt gi, en 'k gevoel	139.
Gij weenen bij mijn graf? Vriendin	141.

[p. XIV]

	Bladz.
Herroep hem niet voor mijn gedachten	140.
Het is nacht; ik ben angstig, verlaten, alleen	9.
Het snoer dat 'k gaf, was schoon en blonk	149.
Het was een beeldschoon kroost, dat ons de hemel gaf	151.
Het zonlicht daalde op Toro's meer	62.
Hier ligt een schoone knop geveld	22.
Hoe! - zou een rijmlaar aan een feestdisch zitten kunnen	28.
Hoor wat Elsje van de Zaan	64.
Ik zag hem nooit te voren	18.
Ik zag u weenen; schoon en klaar	131.
Indien mijn zorg de plant, die opwies in mijn gaarde	205.
In volle schoonheid weggerukt	130.
In schoonheid wandelt ze, als de Nacht	127.
't Is aan d' avond, Jongelingen! enz.	20.
Is de middag mijns levens geweken	157.
't Is zoet de blonde lok op 't voorhoofd glad te strijken	40.
Jordaan! Uit u drenkt Amalek zijn kemelen;	129.
Koele Redeneerder	16.
Krijgren en hoofdliên! Zoo slagzwaard of speer	132.
Liefde lokt een zoet geluid	34.
Luister, lieve Gondelier	32.
Macht, wijsheid, rijkdom, liefde, roem	133.
Men zegt mij 't is beslist! enz.	122.
Met een lachje op 't gezicht	4.
Neen, noem 't niet dwaas; hij dwaalde niet	69.
Neen, 't is niet voor de koude doôn	17.
Niemand onder duizend schoonen	151.
Nog grauw was de scheemring	47.
Nog lacht ons beiden, u en mij	35.
Nu bloedt reeds, Mariamne! 't hart	136.
O Gij, die daar rolt aan den trans, enz.	8.
O Heerlijk, heerlijk zij het oord	140.
O Liefde! o Roem! wat is uw flonkrend wemelen	124.
O Min! wat is het op deze aarde, dat	123.
't Ontstaan der ‘Liefde’? O waarom nu	149.
Ontzie u niet de waarheid voor te staan	7.
Ook gij bezweekt. - Gij jong en schoon	147.
Ook gij, Maria! gij op 't schriklijk Golgotha!	11.
O zeg niet, melief! zoo bedrukt van gelaat	66.
Pib'roch van Donuil Dhu	70.
Rol. Oceaan, uw donkre golven uit	125.

[p. XV]

	Bladz.
Scherp is het oog van wie voor liefde blaken	63.
Schoon de weidsche vederbos	34.
Stil is de nacht, en lieflijk blinkt de maan	31.
Toen 't volk, in Abram uitgelezen	65.
Treurt, Negen Zustren, treurt! Treurt Heliconiaden	1.
U heb ik steeds en hartlijk lief gehad	161.
Uit Bohemens oude dagen zinge ik u een waar verhaal	50.
Uw leven vlood, uw naam werd groot	131.
Uw lok is zwart, zwart zijn uw wenkbrauwbogen	30.
Vaak heb ik van drift, vaak van liefde geblaakt	33.
Vaar gij wel, en moet het zijn, voor immer	152.
Van den top des laatsten heuvels, enz.	136.
Van mijn eerste kinderdagen, enz.	45.
Van zijn Satrapenstoet	134.
Vroeg zit de Heer van Smaylho'm op	55.
Waagt gij 't uit te spruiten	2.
Waart gij laag als ik in stand	54.
Wanneer, 't zij vroeg of laat	145.
Was mijn hart zoo ontrouw enz.	135.
Wat heft ge uw pas ontloken knop	32.
Wee der bark, als haar zeil is verscheurd	49.
Ween over 't volk, dat weende aan Babels stroom	129.
Wees wijs, bedwing u zelf, enz.	18.
Weet, in die hooger, reiner sfeer	128.
Woorden door den mond gespeld	11.
't Wordt nacht in mij. O breng terstond	130.
Wij leven tweevoud: - slapen ook is zijn	153.
Wij zaten neder bij de stroomen	137.
Zon van den slapelooze! droeve ster	135.
Zoo menig jaar! Dat knakt de kracht in mij	124.
Zoo veel Het filomeel-gekweel	24.