Gedichten. Deel 1

Als de zanger sterft.
(Lay of the Last Minstrel.)

Neen, noem 't niet dwaas; hij dwaalde niet,
Die met een vroom geloof beweerde,
Dat, als een Zanger 't leven liet,
Natuur een hoorbre hulde biedt
Aan die haar levenslang vereerde;

[p. 70]

 

Dat holle klip en diepe kuil

 

Weergalmen van een bang gehuil,

 

De bergbeek overloopt in 't vloeien,

 

De bloem een traan plengt onder 't bloeien,

 

Een doffe zucht door 't boschje suist,

 

Zijn lievlingsplek in blijde dagen,

 

Beantwoord door een plechtig klagen,

 

Dat door den top der eiken ruischt;

 

Dat stroomen hunne golven leeren,

 

Zijn uitvaart met een treurzang te eeren!