Gedichten. Deel 1

Uit Job.

Daar toog een geest voorbij mijn aangezicht:
'k Zag heerlijkheid omstraald van eeuwig licht.
't Lag al in slaap gedompeld; 'k bleef ontwaakt;
Daar stond hij; onbeschrijflijk, maar volmaakt;
Mijn siddrend vleesch kromp saam, mijn oog stond strak,
En 't haar rees mij te bergen als hij sprak:

‘Wat mensch zou meer dan God, wie heilger wezen
Dan Hij, die vlekken telt tot in der englen heir?
Gij wroet in 't stof, waaruit gij zijt verrezen,
U overleeft de worm, wat zijt gij meer?
Van gistren zijt ge; eer 't morgen is, vergaan;
En blind voor 't licht der wijsheid, door uw waan.’