Gedichten. Deel 3

Aan mijn vader.

Die 's Heeren zegen heeft

In lief en leed ervaren,

Een leeftijd heeft doorleefd

Van tienmaal zeven jaren,

Die dankbaar neer mag zien

Op kindren en kinds-kindren,

Deed God ook hun getal vermindren,

Gelukkig prijst men dien.

Gelukkig prijst men 't hoofd,

Gekroond met grijze lokken,

Van denkkracht onverdoofd,

Nog kloek en onverschrokken,

Nog moedig opgericht,

Door tijd noch last gebogen!

Gelukkig de onbenevelde oogen

En 't onverbleekt gezicht.

[p. 33]

 

Gelukkig prijst men d' arm,

 

Nog krachtig om te schragen,

 

Het hart nog even warm

 

Als in zijn beste dagen,

 

En dat zoo teeder slaat

 

Als immer voor die gade,

 

Die Gods geprezene genade

 

Het nog behouden laat.

 

 

 

o Dat ze, aan gunsten rijk,

 

U dit geluk bestendig',

 

Totdat zich eindelijk

 

Uw schoone loop volendig',

 

Mijn Vader! en uw kroost,

 

Na 't lang gezegend leven,

 

U welgemoed den geest zie geven,

 

Gelukkig door eens christens troost.