Gedichten. Deel 3

Naamgeving aan eene landhoeve.

Noem ze rozengaarde.

Wat is meer gepast

Voor een plek der aarde,

Waar geen onkruid wast;

Waar de schoonste rozen,

Van den zoetsten geur,

Van de zachtste kleur,

In Gods zonlicht blozen;

Waar men elken vrede,

Iedre liefde vindt,

Bloeiende op de bede

Van wie God bemint;

Waar steeds versche knoppen

Vroolijk opengaan

En bepareld staan

Met de reinste droppen?

'k Sleet zoo zoete dagen

In dien stillen hof,

Geen der woeste vlagen,

Die zijn bloemen trof;

Heilzaam, frisch en geurig

Was er mij de lucht;

't Afscheid kostte een zucht,

Want mijn hart was treurig.

Hoe gij hem wilt noemen

Uit bescheidenheid:

Ik denk aan de bloemen

Mij door u gespreid;

Stelle ons ook op aarde

Menig naam te leur,

Boven uwe deur

Schrijf ik: rozengaarde.

Zeist.