Gedichten. Deel 3

‘Ik betrou in God.’
Zinspreuk van Elburg van den Boetselaar

(Abdisse te Rijnsburg 1552-1568. Maakt Elburg van den Boetselaer¹⁾

De woorden van haar zinspreuk waar,

‘Betrouwt ze in God,’

Dat Hij haar lot

Bestiere en regel:

1) Zie haar beeld op een der kerkglazen in de kerk te Gouda, en haar lof in Schotels Abdij van Rijnsburg bl. 203 en volgg.

[p. 47]

 

Zoo heeft ze een steun van grooter kracht

 

Dan rijkdom, rang en oud geslacht,

 

Of 's Hoogepriesters schrift en zegel

 

Ooit in haar hand te zamen bracht;

 

Geen Keizer, knielende aan haar voet,¹⁾

 

Ontstak haar tot een hooger moed

 

Dan waar haar lippen van getuigen,

 

Als zich voor God haar knieën buigen.

 

 

 

De geur van haar barmhartigheid

 

Wordt door gansch Holland uitgebreid,

 

Daar grijze en jeugd

 

Haar zachte deugd

 

Met eer bejegent;

 

Luid wordt zij door den vreemdeling,

 

Dien ze onder 't gastvrij dak ontving,

 

En luid door de arme weeuw gezegend,

 

Die nimmer troostloos verder ging.

 

Maar steunt ze, ook voor haar eeuwig lot,

 

Niet op haar deugd, maar op haar God,

 

Zijn englen zullen met gezangen

 

Haar in zijn gastvrij hof ontvangen.

1) Eene eer, aan haar voorgangster Maria van Tautenburg door Keizer Karel V aangedaan, die haar bij die gelegenheid ‘zijn gebiedende Vrouwe’ noemde.