Gedichten. Deel 3

Bij de uitgave van mijne ‘Verstrooide gedichten.’ 1862.

Verscheiden tonen hoort men hier,

Naar mijn verscheiden jaren.

Ik had altoos een zelfde lier,

Maar dikwijls andre snaren.

En ook de zangstof wisselde af,

Bij 's levens wiss'lend woelen.

[p. 218]

 

De bonte weg van wieg tot graf

 

Heeft veel voor die veel voelen.

 

 

 

't Verstrooide bracht mijn hand bijeen,

 

En schikte 't naast elkanderen;

 

't Was altijd beter, naar 't mij scheen,

 

Dat zij het deed dan anderen.

 

 

 

Zoo iemand, die den bundel ziet,

 

Het hoofd schudt en gaat zeggen:

 

‘'t Verstrooide is juist het beste niet!’

 

Ik zal het niet weerleggen.

 

 

 

'k Heb hier en daar gekapt, geschrapt,

 

Geschaafd, geschuurd, geschoren;

 

Het slechtste is wel wat opgeknapt,

 

Maar 't werd niet weergeboren.

 

 

 

Is 't met papieren kroost ook niet

 

Gelijk met andre kinderen?

 

Men kan betreuren wat men ziet,

 

Maar niet altijd verhinderen.

 

 

 

Gaat thans te zaam de wereld in,

 

Mijn oudste en jongste telgen!

 

En moge uw broederlijk gezin

 

Geen vriend of vreemde belgen.