Gedichten. Deel 2

Guurtje.

Guurtje zou te kermis gaan,
Met een mooi goud ijzer aan,
Met een aardig kermispak,
Rood van rok en groen van jak;
Maar wie was de jongeling,
Daar ze mee te kermis ging?

[p. 108]

 

Klaas was haar te bijster lang.

 

Foei, ze was begans wel bang,

 

Dat hij haar verliezen zou

 

In de plooien van zijn mouw!

 

Klaasbuur! schoon je zuinig ziet,

 

Guurtje gaat met U-E niet.

 

 

 

Piet was haar te dik van buik;

 

Net zoo'n lompe waterkruik.

 

Foei! men kon hem aan de liên

 

Voor een fooitje laten zien.

 

Pietbuur! schoon je zuinig ziet,

 

Guurtje gaat met U-E niet.

 

 

 

Janneef loensde haar te veel;

 

Wat? hij keek geweldig scheel;

 

En een man, die dubbel zag,

 

Kreeg vast ruzie in 't gelag.

 

Janneef! schoon je zuinig ziet,

 

Guurtje gaat met U-E niet.

 

 

 

Keesmaats beenen waren krom.

 

Foei! waar dacht dat ventje om?

 

Zou zij met zoo'n hoepelbeen

 

Voor de vedel komen? Neen!

 

Keesmaat! schoon je zuinig ziet,

 

Guurtje wil met U-E niet.

 

 

 

Toch ging lange Klaas er heen

 

Met Marijtje Vlugterbeen;

 

Dikke Piet is uitgeweest

 

Met Kristijntje Vroolijkgeest;

 

Loensche Jan met Hille Net,

 

Schuinsche Kees met Bartje Pret.

 

 

 

Wat deed Guurtje? Bleef zij thuis

 

Bij haar moeder? Wel abuis!

 

Zij hield kermis deze maal

 

Met een Piet-oom oud en schraal,

 

Die een bril droeg en een kruk;

 

Was dat niet een groot geluk?