Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Blauwe-regen.
(Glycine sinensis.)

Bruingroen blad, en bloementrossen

Rijk, en voorlijk bij dat lof,

Sieraad der Sineesche bosschen!

Bloeit gij in mijn stillen hof,

Zendt uw fijnen geur mij tegen,

En verneemt tot lof en loon,

Dat gij 't van mijn Gouden-regen

Wint door een veel teedrer schoon.

[p. 200]

 

Maar uw lieflijk blauw gaat bleeken,

 

Als de glans van 't goud verschiet;

 

Regenvlagen, zonnesteken -

 

En uw luister gaat te niet!

 

Dan ontwaakt een forscher leven

 

Tot een voller bládertooi,

 

Moe van sappen af te geven

 

Aan een al te vluchtig mooi.

 

 

 

Echter komt het nog eens kijken

 

Als de herfstzon u belonkt

 

En, met weinige u gelijken,

 

Tot een tweeden bloei ontvonkt;

 

Glimlach, eer de stormtijd nadert,

 

Die het eerst ons 't liefste rooft,

 

Glimlach tusschen veeg gebladert,

 

Die herinnert, en belooft.