Korenbloemen

[p. 63]

Koekoek.^*

Zeer zelden is ons de eer beschoren

Dat iemands oog u ziet,

Maar des te meer vervult ge onze ooren

Met uw eentonig lied,

En wy - wy willen 't altijd hooren,

Al zingt gy anders niet

Dan: Koekoek, Koekoek!

Koekoek Een zang.

Elk kent, mijnheer! uw rein geweten,

Uw vreemd begrip van recht;

Hoe gy, om zelf wat ruimer te eten,

Uw kroost te vondling legt.

En wy - wy willen 't aardig heeten,

Al is het nog zoo slecht

Van Koekoek, Koekoek!

Koekoek Eenzang.

* Door verkeerde verbetering, is in dit stukjen een fout gebleven en eene andere ingeslopen. Men leze het tweede couplet dus:

Elk kent, mijnheer! uw ruim geweten,

Uw vreemd begrip van recht;

Daar gy om zelf wat meerder te eten

Uw kroost te vondling legt. enz.

[p. 64]

 

Gy spelt ons niets dan regenbuien,

 

Gy roept uw blijdschap uit,

 

Als, op een heldren dag, in 't zuien,

 

Een donker luchtjen kruit,

 

Hier zou een ander 't door verbruien;

 

Maar wat wordt ooit misduid

 

Aan Koekoek, Koekoek,

 

Koekoek Eenzang?

 

 

 

Gy schijnt ons deze les te leeren

 

Van populariteit:

 

‘Gy hebt u niet zoo zeer te keeren

 

Aan kunde of eerbaarheid;

 

Verberg alleen met zorg uw veêren,

 

En zie wat kracht er leit

 

In Koekoek, Koekoek,

 

Koekoek Eenzang!’