Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

[p. 126]

Bruiloftslied voor Truitjen.

Strooit roô rozen, strooit roô rozen,

Lieve Speelnoots van de Bruid,

Die door Egbert werd gekozen!

Keek ooit vrijer beter uit?

't Blonde Truitjen, 't blanke Truitjen,
Was er ooit een blijder Bruidtjen?

Zegen wenschen alle menschen

Over 't hoofd van 't jonge paar;

Moog' hun huwlijkskroon niet flensen

In geen tienmaal zeven jaar!

't Blonde Truitjen, 't blanke Truitjen,
Was er ooit een liever Bruidtjen?

Strooit roô rozen voor de voeten

Van de Moeder onzer Bruid;

Roept, om feestlijk haar te groeten,

Al den lof van Truitjen uit!

't Blonde Truitjen, 't blanke Truitjen,
Was er ooit een mooier Bruidtjen?

[p. 127]

 

Op haar konen zich vertoonen

 

Traantjens van een kleine smart

 

Dat zy niet meer in zal wonen

 

Daar, waar zy geboren werd.

 

't Blonde Truitjen, 't blanke Truitjen,

 

Was er ooit een zachter Bruidtjen?

 

 

 

Strooit roô rozen naar behooren,

 

Lieve Speelnoots van de Bruid!

 

Doet haar oogjens vrolijk gloren,

 

Jaagt er al de droefheid uit!

 

't Blonde Truitjen, 't blanke Truitjen,

 

Was er ooit een hupscher Bruidtjen!

 

 

 

Reeds verkwikken haar de blikken

 

Van haar Vriend en Bruidegom;

 

Zy houdt op met droevig snikken,

 

En zy lacht er zelver om.

 

't Blonde Truitjen, 't blanke Truitjen,

 

Was er ooit volmaakter Bruidtjen?