De betoverde wereld

[p. 263]

Register der Hoofdstukken
Van het Tweede Deel.

I. Den staat des Geschils voor af vast te stellen, so moetmen onderscheiden, hoe verre dat alhier de Reden of de Schrift den weg moet wysen; en daarna, hoemen het woord van Geest of Lichaam wil verstaan.	1
II. De kennisse van Ziel en Lichaam leid ons op tot die van God; en desselfs volmaaktheid leert ons, dat hy maar een is.	8
III. Derhalven isser gansch geen reden om te denken, datter enige Daemones, Halfgoden of Ondergoden zijn.	15
IV. Datter nochtans Geesten zijn, blijkt voor eerst aan 's Menschen Ziel; en dat die onsterflik is.	21
V. 't Gene verder buiten Gods Woord van den stand der Zielen na dit leven word geseid, leert de reden dat ten deele valsch, en den deele onseker is.	28
VI. So en is ook buiten Gods Woord, met natuurlike redenen niet bewijslik, datter Engelen, dat is, noch andere Geesten behalven onse Zielen zijn.	33
VII. En gesteld datser zijn, so word billik ondersocht, op wat wyse dat deselve, vergeleken met des menschen siele, op deselve, of op enig lichaam werksaam zijn.	38.
VIII. Wat nu de H. Schrift betreft, die geeft ons van den aart en oorsprong der Engelen niet seer veel bescheids.	43
IX. Van de herkomst en den staat der bose Geesten, geeft sy weinig, ende nochtans duidelik beright.	49.
X. D' Eigenschappen en werkingen die sy den Engelen toeschrijft, zijn met onderscheid aan te merken.	56
XI. Waar uit des te klaarder te verstaan is, in welken sin den selven enige besondere verrightingen toegeschreven worden.	65
XII. Van derselver Ordeningen word daar in niet sekerlijx noch bescheidelijx geleerd.	71
XIII. Van hun Bewind ontrent de menschelike saken, heeftmen (hoewel duisterlijk) wat meer bescheids; ende noch meest van 't gene dat de goede Engelen betreft.	80
XIV. D' Engelen aan Abraham en Lot verschenen, zijn uit d'omstandigheden van 't verhaal, vergeleken met het gene de Schrift elders leert, byna te kennen.	85
XV. D' Engelen door welken God de Wett op Sinai bestelde, en d'Engel die 't volk Israël door de woestyne geleid heeft, waren beidegaar aanmerkens weerdig.	90

[p. 264]

XVI. Besondere Bewaar-Engelen van Volkeren of menschen, zijn in Gods Woord niet te vinden.	95
XVII. En wat de quade Engelen betreft; veelmaals word by den naam van Duivel of Satanas iet anders dan een bose geest verstaan.	99
XVIII. Daar de Schrift kennelik of waarschynelik of in sekeren opsight van hem spreekt, moetmen acht geven, hoemen reght verstaan sal watse seit.	104
XIX. Tot dien einde moetmen noch enige Schriftuurplaatsen wat besonderliker overwegen.	109
XX. De verleidinge der eerste menschen door den Duivel is beswaarlik te verstaan.	117
XXI. De versoeking onses Heeren door den Duivel, schriftmatig en na reden uitgelegd, bewijst al mede niet.	129
XXII. Dat de Schrift van David seit, hoe hem de Satan porde op het volk te tellen, geeft al mede geen bewijs.	136
XXIII. De twist des Duivels met Michaël is insgelijx van gene kracht om sulx te bevestigen.	140
XXIV. Van Waarseggende Geesten word in de H. Schriften niets gemeld, dat op den Duivel past.	145
XXV. Noch Job noch Paulus, zijn van den Duivel self lichamelik geplaagd geweest.	153
XXVI. De Duivelen in de Schrift als vele gemeld, zijn van des Duivels Engelen verscheiden.	163
XXVII. De menschen diemen seide van deselve beseten of gequeld te zyn, waren sonderlingen siekten onderworpen.	172
XXVIII. Zo by 't uitwerpen der Geesten, als anders, heeft sich de Heere Jesus in sijn doen en spreeken na des volks gelegentheid geschikt.	181
XXIX. Waar uit recht te verstaan is 't gene van verscheidene Duivelen, door den Heere Jesus uitgeworpen, mitsgaders sijne redenen en manier van doen ontrent deselve, in't besonder word verhaald.	192
XXX. Die Maansieke daar de Schrift af meld, hadde van de Duivel noch de Mane geen gebrek.	202
XXXI. D'overige plaatsen der Schrifture, diemen gemeenlik op den Duivel past, zijn bequamelik van bose menschen te verstaan.	208
XXXII. De Duivel dus uit so vele plaatsen der Schrifture uitgebannen, heeft ook dese vryheid niet, dat hy door de weereld spookt, en den menschen buyten slaap of in den droom verschijnt.	218
XXXIII. Al 't voorschreven wel in acht genomen zynde, en des Duivels ingebeeldde wijsheid op de proef gesteld; so en kan 't niet minder wesen, of hy word voorts van sijn Meesterschap en hoge School beroofd.	228
XXXIV. Met een vervalt ook alle maght en kraght van 't ingebeeldde Koningrijk dat den Duivel toegeschreven word.	234
XXXV. Ook kan de waarheid van het Kristelik Gelove met dat gevoelen niet bestaan.	245
XXXVI. Aan de ware Godvruchtigheid word daar mede grotelix te kort gedaan.	251