Niet hier, niet heden

[p. 42]

Verlaten ochtend

Vandaag weet niemand
of de tijd nu komt of gaat.
Een man ligt languit naast zijn hond
die in zijn oor bijt: naakte man,
't gezicht alleen bedekt
met een vuurrode lap.
De hond begraast hem of hij dood was.
Ruggelings ligt de man op 't kiezel
van de verlaten ochtend.
Mensen gaan langs en vinden
dat thans de stad een andre zin heeft:
maar niemand weet precies
of de tijd gaat of komt.
Twee zakken zwaaien boven de oever
zwaaien in 't ledig en er valt
geen vis en ook geen vlinder in de netten.
De hond blaft.
Vrede of oorlog, er is nog groen op aarde.
En 't water laat ternauwernood de fuiken
bewegen, zo langzaam is de stroom.